Bahçemdeki Ağaçlar

Ağaçlar en büyük
Dostlarımdır benim
Onlara güvenirim
Bana en yakın
İnsanlardan fazla
Onları seyrederim

İnsanların çoğu
İki yüzlüdür
Bir gün gelir belki döner
Bana uzanan
Dost eller
Belki de düşman olur

Ağuşunda serinlediğim
Sevgi ile
Seyrettiğim deniz
Bir gün gelir köpürür coşar
Belki de beni boğar
Ona da güvenemem

Serin serin tatlı tatlı
Esen rüzgâr
Bir gün gelir
Fırtına kasırga tayfun olur
Yıkar hatta öldürür
Ona da güvenemem

İlkbaharın ağaçlar
Yeşil renkli yapraklar
Beyaz mor çiçeklerle
Süslüdür
Yorgun başımı
Onun gölgesinde
Dinlerim
Onun üzerime
Sarkan dallarına
Bakar ve işte derim
Bana uzanan dost eller

Sonbahar yaprakları
Dökülür toprağa
Sararmış boynu bükük
Kış kar fırtına soğuk
Ağaçlarım çırılçıplak
Üzerinde ne bir çiçek var
Fakat o yine dimdik
Ve mağrur
Sanki bana şöyle diyor
Korkma yine yeşereceğim
Gölgemde dinleneceksin
Sana dost elimi uzatacağım
En büyük dostlarım
Ağaçlardır benim
İnsanlara denize rüzgâra
Güvenemem
Belki bir gün gelir
Döner boğar öldürür
Fakat en güvendiğim
Dostlar ağaçlardır
Benim.

Ş…B…

Akıl Hastalarının Yazdıkları Şiirler, İnilti