Gazel LIV

Fâ'ilâtün/Fâ'ilâtün/Fâ'ilâtün/Fâ'ilün


1. Ney kimi her dem ki bezm-i vasluıu yâd eylerem 

    Tâ nefes vardur kuru cismümde feryâd eylerem

2. Rûz-ı hicrandur sevin ey mürg-i ruhum kim bu gün 

    Bu kafesden men seni elbette âzâd eylerem

3. Vehm idüp tâ salmaya sen mâha mihrin hîç kim 

    Kime yetsem cevr ü zulmünden ana dâd eylerem

4. Kan yaşum kılmaz vefa giryân gözüm israfına 

    Munca kim her dem ciğer kanından imdâd eylerem

5. İncimen her nice kim ağyar bî-dâd eylese 

    Yâr cevriyçün gönül bî-dâda mu'tâd eylerem

6. Bilmişem bulman visalin lîk bu ümmîd ile 

    Gâh gâh öz hâtır-ı nâ-şâdumı şâd eylerem

7. Levh-i âlemden yudum eşk ile Mecnûn adını 

    Ey Fuzûlî men dahi âlemde bir ad eylerem 

Fuzuli

1. Kuru cismimde nefes var oldukça (yani yaşadığım sürece) senin kavuşma meclisini anarak her an ney gibi feryat eylerim.

Fuzûli aşk ıstırabıyla zayıflamaktan kurumuş olan vücudunu neye benzetiyor, ney de kuru kamıştan yapılır ve içi boş olan neye nefes üflenerek ses çıkar. Fuzûlî'nin de zayıf kuru vücudunda sadece nefes (can) vardır ve bu nefes bulundukça (sağ oldukça) ney gibi feryat edecektir.

2. Ey ruhumun kuşu! Sevin, ayrılık günüdür. Çünkü bugün bu kafesten (vücut) seni elbette âzâd eder, salıveririm. (Fuzûlî ayrılığa da­yanamayıp ruh kuşunu salıvereceğini yani öleceğini söylüyor).

3. Sen ayı (sevgili) hiç kimse sevmesin diye kimin yanına var­sam senin çevrinden ve zulmünden ona şikâyet eylerim,

4. Ciğer kanından her an bunca yardım ettiğim halde yine de kanlı gözyaşı ağlayan gözümün israfına kâfi gelmiyor.

Şair o kadar çok ağlıyor ki, ciğerden gedip gözden akan kanlı yaş kâfi gelmiyor.

5. Başkaları bana ne kadar zulmetse incinmem. Çünkü yarin çevri ve cefası için gönlü zulme alıştırıyorum.

6. Sevgiliye kavuşmayacağımı biliyorum. Fakat bu umut ile ara-sıra kendi üzgün gönlümü neşelendiriyorum.

7. Mecnun'un adını âlemin levhasından gözyaşı ile yıkayıp sil­dim. Fuzûli! Böylece bu dünyada ben de meşhur olurum.