Ümit Yaşar Oğuzcan

Ümit Yaşar Oğuzcan, (22 Ağustos 1926, Tarsus - 4 Kasım 1984), Türk şair.

22 Ağustos 1926 tarihinde Tarsus’ta doğdu. Eskişehir Ticaret Lisesi’ni bitirdi (1946); Türkiye İş Bankası’na girerek Adana, Ankara ve İstanbul’da çalıştı, otuz yılını doldurunca Halkla İlişkiler Müdür Yardımcısı görevinde iken, emekliliğini istedi, ayrıldı (Haziran 1977). İstanbul’da kendi adını taşıyan sanat galerisi kurdu.

Şiire 1940’da Yedigün şairleri arasında başlayan; 1975’te 33 şiir, 4 düzyazı kitabı, 13 antoloji ve biyografik eser, toplam 50 kitap çıkarmış bulunan, şiir plakları, şarkı sözleri ve yergileriyle tanınan Oğuzcan, günümüzün en popüler şairlerinden biridir. Genellikle Faruk Nafiz Çamlıbel duyarlılığında ve aşk, ayrılık, özlem temaları ekseninde çoğalttığı şiirini, 1973’te büyük oğlu Vedat’ın ölmesi üzerine, hayatın boşluğu, ölüm ve acı gibi derinliklere, öz ve biçim yoğunlaştırmalarına yöneltti. Şairlik başarısını, daha etkili, aruzla yazdığı rubailerinde gösterdi.

Eserleri

• İnsanoğlu (1947)
• Dolmuş (1955)
• Üstüme Varma İstanbul (1961)
• Sahibini Arayan Mektuplar (1961)
• Yeni Dünya Rekoru (1961)
• Sevenler Ölmez (1962)
• Çigan Gözler (1962),
• Ötesi Yok (1963)
• Hüzün Şarkıları (1963)
• Bir Gün Anlarsın (1965)
• Sadrazamın Sol Kulağı (1965)
• Mihribana Şiirleri (1965)
• Taşlar ve Başlar (1966)
• Seni Sevmek (1966)
• İnşallahla Maşallahla (1965)
• Toprak Olana Kadar (1968)
• Göbek Davası (1968)
• Ben Seni Sevdim mi (1968)
• Halktan Yana (1969)
• Aşk mıydı O (1969)
• Önce Sen Sonra Ben (1971)
• Rubailer (1972)
• Acılar Denizi (1973)
• Yalan Bitti (1975)
• En Eski Yalnızlığımdın Sen Benim (1978)
• Dikiz Aynası (yergi şiirleri, 1982)
• Oğul koşması
• Her Gece Sen
• Beşinci Mektup
• Milyon Kere Ayten
• Bir Başka İstanbul
• Beni Unutma