Sabah ve Şiir

Bizim sokağın alev ağaçları
Çiçektir ve yeşilliktir yalnızca.
Altından bir ışık sabahtan başlar
Damları tutuşturmaya.
Bir yaban kazı uçarken yavaşlar
Sana haber vermek ister ama boşuna:
Senin olmadığını görünce hemen
Yeniden başlar kanat çırpmaya.

Bir güz akşamı. Yağmurdan sonra
Oturdum penceremin önüne,
İçime işleyen toprak kokusunu·
Çektim ciğerlerime.
Radyo anlata dursun
Yeryüzünde olup bitenleri,
Kuzey rüzgarı soğuk getirir
Ve bana anlatır seni.

Günlerin geçtiği uzak ülkeler,
Tansık ve şiir!
Gün doğar doğmaz, sevgilim,
Aklıma hemen yüzün gelir.
Sizde akşam olmuştur çoktan.
Burda güneş aydınlık ve yakıcı.
Senin seyrettiğin geniş ovalar,
Benim bir alev ağacı.

Kuzey bozkırları, göknarlardan ufuklar.
Serviler, kum ve söğütler.
Koyun sürüleri. At sürüleri.
Dalgalanıp duran çimen.
Ama bilirim senin gönlün
Doğduğun yere çağırır seni.
Doğduğumuz yer savaştığımız yerdir.
Kuş da gelip konar oraya.

Bu sabah, senin haberinle birlikte,
Kanatlarının üzerinde bana,
Kuzey otlarının kokusunu da getiriyor,
Ve ardına kadar açık pencereden
Bakıyor bana senin mektubunu okurken.

Nguyen Ksu An Sanh

Çeviren: E. Canberk