Bî Mekânım Bu Cihanda Menzilim Durağım Anda

Bî mekânım bu cihanda menzilim durağım anda
Sultanım ki taht u tacım hulle vu burağım anda

Eyyûb’um bu sabrı buldum Cercis’im ki bin kez öldüm
Ben bu mülke tenhâ geldim bi-küllî yarağım anda

Bülbülüm uş ötegeldim dilde menşur tutageldim
Bunda müşküm satageldim geyiğim otlamım anda

Kim ne bile ne kuşum ben şol ay yüze tutaşam ben
Ezelîden sarhoşam ben içmişim ayağım anda

Deliyim pendi tutmazam değme (bir) yere gitmezem
İşbu sözü işitmezem ve liykin kulağım anda

Sır sözü eşkere denmez anda su oda göyünmez
Dün ü gün yanar söyünmez bu benim çerağım anda

Ben bu mülke kıldım cevlân yedi kere urdum seyran
Muhammed nûrunu gördüm benimdir mekânım anda

Yunus bu fikrete daldı hep cihanı arda saldı
Vallâhi hoş lezzet aldı dolmuştur dımâğım anda

Yunus Emre