Quila Bambusu

Gülemeyen dikey yaprakların arasında
saklıyorsun saklı mızraklardan kolonini.
Unutmadın sen. Yaprakların arasından yürürken
fısıldıyor sessizlik ve yaralayan sözcükler
uyanıyor, dikeni besleyen heceler.
Unutmuyorsun. Kanla ıpıslak
duvar kireciydin sen, evin ve savaşın sütunuydun,
bayraktın sen, Araukan annem için çatıydın,
orman savaşçısı için kılıçtın, Araukan çamı,
yaralanmış ve öldürülmüş çiçeklerle dimdik bakardın.
Erişilmezce saklıyorsun kendi yaptığın mızraklarını
ve yabanıl bölgenin rüzgârının bildiği gibi,
yağmur, kavrulmuş ormanların kartalı
ve yenilerde her şeyi soyulmuş ürkek kiracı.
Belki, belki: söyleme kimseye gizlerini.
Bir orman mızrağı sakla benim için ya da sakla ağacı
bir ok için. Ben de unutmadım seni.

Pablo Neruda
"Evrensel Şarkı"dan