Himaye Edilmişler

Zorbalığın yağlı, küflü
peynirinden uyanıyor
başka bir kurtçuk: favori olan.

Korkak olandır, kirli elleri
övgü dizme işine alınmış olan.
Hatiptir ya da gazetecidir.
Birdenbire uyanıyor sarayda
ve çiğniyor büyük bir hazla
hükümranın dışkısını,
içgüdülerini genişçe yayarak
akıtıyor, bulanıklaştırıyor
suyu
ve avlıyor balıklarını
irin dolu o lagünde.
Darío Poblete diyelim adına
ya da Jorge Delano “Coke”,
(Önemli değil, başka bir ad da
verebiliriz ona, oradaydı,
Machado öldürmeden önce
konuşurken arkasından Mella’nın) .

Poblete o zaman yazmıştı
“kötülük dolu düşmanları”
“Havana’dan Perikles”leri.
Daha sonra öpmüştü Poblete
Trujillo’nun nallarını,
Moriñigo’nun eyerini,
Gabriel Gonzales’in kıçını.

Dündü, yeni kaçmıştı askerden
isyan birliklerinden, işe alındı
yalan söyleyerek kurşuna dizilmeleri
ve yağmalamaları ört bas etme işine alındı,
bugün olduğu gibi, kavrıyor korkak kalemini
Pisagua’daki ıstıraplara karşı
binlerce adamın ve kadının
acılarına karşı.

Bizim kasvetli, işkence görmüş coğrafyamızda
her zaman buldu zorba
yalanı yayabilecek olan
irinle dolu saçma sapan bir kafayı
ve şöyle diyecek: Yüksek Majesteleri,
İnşacı, bizleri yöneten
Büyük Cumhuriyetçi, ve daldırıyor
siyah hırsız pençelerini
fuhuş mürekkebine.
Peynir yenildiği zaman
ve zorba düştüğünde cehenneme,
ortadan kaybolur Poblete,
Delano “Coke” karışır dumana,
döner pislikten evine larva
ve bekler kepaze tekeri
zorbaları başa geçiren ya da düşüren,
gülümseyerek ilerlemek için
yeni bir hitabet ile, ufukta beliren
tiran için yazılmış.

Halkım, bu yüzden bul solucanı
başkasından önce, ez ruhunu onun,
ve onun çıkmış sıvısı,
onun karanlık, yapışkan irini
en son yazı olsun bırak,
mürekkepten bir vedayla
silip atacağız dünyadan.


Pablo Neruda
"Evrensel Şarkı"dan