Yakınımda benim, sen kan kızılı, ve gene de uzaksın.
O zalim masken ve savaşçı gözlerin
arasında toprak tepeciklerinin, hopluyorsun bir hazineden
diğerine saf ve yabanıl mükemmelliğinde.
Anlat bana nasıldır diğer bütün yaratıklar arasında,
yuvalardan bir karanlık manzaranın ortasında
yağmur gibi sık çalılığımızda
boyanmıştı kendi şikayetlerine, nasıl göğsün
yalnız topluyor dünyanın lalını?
Ah, kırmızı yaz sıçramış üzerine,
dalmışsın eflatun çiçektozunun mağarasına
ve göğsünün lekesi eziyor bütün ateşi.
Ve hemen hemen gök kubbe
ve bu kar beyazı gece kendi yaban ördeği tabyasında
açtığında gündelik kanatlarını,
tutmuyor hiç bir şey bu bakışları: sadece senin diken çalın
sürekli alazlanıyor kavurmadan toprağı.
O zalim masken ve savaşçı gözlerin
arasında toprak tepeciklerinin, hopluyorsun bir hazineden
diğerine saf ve yabanıl mükemmelliğinde.
Anlat bana nasıldır diğer bütün yaratıklar arasında,
yuvalardan bir karanlık manzaranın ortasında
yağmur gibi sık çalılığımızda
boyanmıştı kendi şikayetlerine, nasıl göğsün
yalnız topluyor dünyanın lalını?
Ah, kırmızı yaz sıçramış üzerine,
dalmışsın eflatun çiçektozunun mağarasına
ve göğsünün lekesi eziyor bütün ateşi.
Ve hemen hemen gök kubbe
ve bu kar beyazı gece kendi yaban ördeği tabyasında
açtığında gündelik kanatlarını,
tutmuyor hiç bir şey bu bakışları: sadece senin diken çalın
sürekli alazlanıyor kavurmadan toprağı.
Pablo Neruda
Evrensel Şarkı
Evrensel Şarkı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder