Duyman İçin Beni

Duyman için beni,
sözcüklerim
sivrilir ve incelir
sahillerde martının izleri gibi.

Boynuna bir gerdanlık, sarhoş bir çan
üzümler gibi pürüzsüz ellerine.

Sözcüklerim, ah, ne kadar uzak görünür.
Onlar senindir benim olduğundan daha çok.
Sarmaşıklar gibi tırmanırlar eski acılarıma.

İşte böyle tırmanıyorlar o nemli duvarlara.
Yalnız sensin nedeni bu zalim oyunun.
Bak, kaçıyorlar benim karanlık mağaramdan.
Sadece senin için yer var, sadece sana.

Senden önce dolduruyorlardı şimdi senin olduğun boşluğu
ve senden daha içli dışlıydılar hüznümle benim.
Şimdi benim sana söylemek istediğimi söyleyecekler,
duyman için beni, duyulmak istediğim gibi.

Hâlâ söküp alıyor onları kaygının rüzgârı,
hâlâ düşlerin fırtınaları ara sıra düşürüyor onları.
Başka sesler işitiyorsun benim üzüntülü sesimde,
Geçmiş ağızlardan hıçkırıklar, geçmiş dualardan kan.
Sev beni, dostum. Terk etme beni. İzle beni.
İzle beni, dostum, kaygının bu dalgasında.

Fakat şimdi boyanıyor sözcüklerim aşkına.
Ve sen, işgal ediyorsun her şeyi, her şeyi işgal ediyorsun.

Bunlardan sana sonsuz bir gerdanlık yapmak isterim
üzümler gibi pürüzsüz ellerine.


Pablo Neruda
Veinte Poemas de Amor y Una Cancion Desespera