Brezilya

Brezilya, Eurico Dutra, sıcak
ülkelerin ürküten tavus kuşu,
zehirli havanın
acı dallarıyla şişman,
kara kurbağa Amerikan ayımızın
siyah bataklığından:
altın düğmelerle ve küçük gözlerle
boz mavisi bir sıçan gibi:
Ah, Tanrım, zavallı aç
annemizin bağırsaklarından,
bütün bu düşten ve kurtarıcıların
parıltısından, maden dehlizlerindeki
bütün bu terden,
geniş tarlaların bütün bu
sonsuz yalnızlığından
kaldırıyorsun sen, Amerika, tek bir kerede
senin gezegensi ışığına
bir Dutra’yı, sürüngenlerinin uçurumlarından
zorla çekilmiş, senin tembel
derinliğinden ve tarih öncenden.

Ve işte böyle olmuştu!
Sizler, Brezilya’nın
duvarcıları, yumruklarınızla vurun sınıra,
sizler, balıkçılar, ağlaşın geceleri
kıyıların suları üzerine,
paramparça ederken Dutra küçücük
yabandomuzu gözleriyle
basımevlerini bir baltayla,
yakarken kitapları alanlarda,
hapse atarken, takip ederken ve kırbaçlarken
yayılana dek sessizlik
karanlık gecemizde bizim.

Pablo Neruda

Evrensel Şarkı