Nereye?

ömrün izdüşümünden
kırık bir çizgi gibi
sonrasız gelip geçen

kavakların sesinden
ayrışan kimya gibi
rüzgâr diline küsen

ey sen kesiştiğim güz
böyle gülsüz
nereye?

yıldız tozlarının diş izleriyle
soluğunda soluduğum kilitsiz
yüreğini koyup mendil cebine

soluk sahra güncesi, buluştuğum giz

sensiz
durmaz bu tül akşamsefalarında
cam kırığı geceden düşler de gider

bir üveyik bile geri kalmaz yangından

bu senin gittiğin ya
eşkiyalar inmez olur dağlardan

bırak çeksin tetiği bu aysız sayfa

Ayten Mutlu