O Düşler

o düşler
yüreğime yağmurlarla düştüler
geçerken içimdeki göçebe iklimlerden
beni bir kez olsun terk etmediler

o düşlerdi, anızlarda, çitlembik göllerinde
elmas küpelerinde çıngıllı sabahların
onlardı çılgın akasyaların
salkım saçaklarında
çangır çığlık uçuşan

çingene çiçekleri o köy evinin
göç yorgunu telgraf direkleri
günü-birlik kaygılar,
saz benizli sevinçler
elim- sende sevgiler, ak dikenler içinde

o düşlerdi gizlenen
yer altı kentlerinin loş tünellerinde
kıvılcımlar, korkular, yalınayak acılar
bataklıklar, ihanetler içinde

ve mercanlar içinde
mezarlıklar, karlar, buz tutmuş yollar
ateşler, genç ölüler
tutuşan parmaklıklar
karartılan ışıklar, çürüyen otlar
yalnızlıklar içinde

paramparça,
acımasız
ve korkunç güzeldiler

onlardı
kalbimde ateşlerle peşine düştüklerim
bir başıma soluksuz koştuklarım
onlaraydı, her yanlıştan bir kurşun

o düşler
kırılgan aşklar gibi mağrur
ve en baştan yeniktiler

nerde şimdi gözlerimden çalınan o gülüşler?

o düşler
köpüklerde eriyen martı sesleri
orman kokulu rüzgâr
yağmur sonrası inen derin sessizlik gibi
uzaklarda yittiler

-bana özlemlerin acı yeşili kaldı
derin nehirler gibi kocamış yeryüzünde

o düşler
yağmalayıp yüreciğimi
akan günle gittiler

ne yazık
ay ışığı bile onları geri veremez artık

örtün kalbim ıssızlığın mor yorganını

Ayten Mutlu