Gülistan

Meyden boşalıp doldu şafaklarla piyâlem;
Halketti bir âlem ki bahar, ayni gülistan.
Efsun değil, efsâne değil gördüğüm âlem:
Gündüz, gece, derya ve kenar, ayni gülistan.

Salkımlar açar kuşların ahengi sesinde,
Güllerden uçan râyihalar var nefesinde,
Kumral başı bir saksı ıtır penceresinde;
Haliyle, hayaliyle o yâr, ayni gülistan.

Tâkîbe koşar bûse-yi cam, işret-i sohbet;
Her şeyde emel ra'şesi, her yerde muhabbet.
Cennet görünür şâire dünyâ bugün elbet:
Cânân ile birlikte mezar, ayni gülistan.

Faruk Nafiz Çamlıbel

Han Duvarları