Ölüm I

Sözünde durmadı mavi gökler; 

Gün kararıyor gitgide ölüm.
Akşam yeli nedameti söyler; 

Nedamet yer etti bende ölüm.

Ne yapsam, gün doğmuyor gönlümce; 

Sudur akar kendi bildiğince, 

Hangi pencereye koşsam gece; 

Gitmiyor bu can bu tende ölüm.

Ne vefasız geçmişten hayır var, 

Ne gelecekler imdada koşar, 

Çoktandır tekneyi aldı sular; 

Çoktandır ümitler sende ölüm.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş