Sayfalar

27 Haziran 2015 Cumartesi

Serenad

Kimdir bana gülümsiyen yeşillik balkonundan 
Demek gecelerden sonra nihayet gün doğuyor.
Bir gülüşündür gençliğimi döndürdü yolundan; 
Yanan şu alnım elinin gölgesiyle soğuyor.

Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme; 
Çok değil evi barkı terkedip sana uyduğum, 
Ancak sen tâzelikte gül yaraşır pencereme; 
Uykusuz gecelerimde kokusunu duyduğum.

Eğil bak suya, ordadır güzelliğin, gençliğim.
Sen gel beni dinle, günlerimiz heba olmasın.
Yorgun başımı göğsünde emniyette bileyim; 
Artık taslarımız ayrı çeşmelerden dolmasın.


Cahit Sıtkı Tarancı

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder