Kötü Keşiş

Yüksek duvarlar üzre eski manastırlar
Kutsal Gerçekliği hep göz önüne sermiş,
Dindar gönülleri bu yoldan ısıtırlar,
Soğuk sofuluklarına son verirlermiş.

İsa tohumları çiçekteyken o yıllar,
Şimdi pek anılmayan birçok ünlü keşiş
Gömüt alanlarını hep işyeri kılar,
Ölüm'ü sadelik içre yüceltirlermiş.

- Ben kötü keşişe bir mezardır ki ruhum,
İçinde ezelden beri döner dururum;
Süsleyen şey yok bu pis manastırı, bu ini.

Canlı görüntüsünden acı çöküntümün
Sağlar mıyım bilmem, ben tembel keşiş, bir gün
Elimin ürünüyle gözümün özlemini?


Charles Baudelaire
Kötülük Çiçekleri
1842-1843