Zehir

Şarap boğabilir olağanüstü lükse
İsterse en pis yeri,
Ve ortaya çıkarır masalsı bir kemeri
Kızıl buğusunun altını ile,
Yıldızla dolu gökte batan güneş misali.

Afyon büyütür uçsuz bucaksız olan şeyi,
Ve sınırsızlık uzar,
Zaman derine iner, şehvet azdıkça azar,
Ve kara ve donuk zevkleri
İle ruh alacağından öte dolup taşar.

Onlar boy ölçüşemez akıp duran zehirle,
O yeşil gözlerinden,
Göller ki ruhum titrer, görünerek tersinden...
Düşlerim üşüşünce
Acı gidermek için uçuruma, derinden.

Onlar boy ölçüşemez saçtığın o salyanın
Müthiş harikasıyla,
Daldırarak azapsız ruhumu unutuşa,
Yanında şaşkınlığın,
Sürükler, atar onu ölümün kıyısına!


Charles Baudelaire
Kötülük Çiçekleri