Hiç Mi Hiç Unutmadım, Kentin Yakınındaki

Hiç mi hiç unutmadım, kentin yakınındaki
O beyaz evimizi, küçük, huzur verici,
Alçıdan Pomon’un ve yaşlı Venüs’ün orda
Gizlerdi çıplak kalan yerlerini koruda,
Ve güneş, akşamları, görkemli ve akışkan,
Işınları bir camın ötesinde kırılan,
Meraklı gökyüzünde, kocaman bir göz gibi,
Süzerdi uzun, sessiz akşam yemeğimizi,
Şamdanın ışıkları yayılınca her yana
Şayak perdelere ve fukara sofrasına.


Charles Baudelaire
Kötülük Çiçekleri