Sayfalar

1 Aralık 2015 Salı

İç Sıkıntısı IV

Basık ve ağır bir gök çökünce kapak gibi
Can sıkıntısı ile sızıldanan ruhlara,
Kucaklayarak ufkun bütün bir çemberini
Döker bize bir günü, gecelerden de kara;

Ve dünya dönüşünce ıpıslak bir zindana,
Umut sanki orada bir yarasadır, uçar,
Vurarak gider ürkek kanadını dört yana,
Ve başını çürümüş pis tavanlara çarpar;

Yağmur çözdüğü zaman sonsuz ipliklerini,
Öykünüp bir zindanın demir çubuklarına,
Rezil mi rezil, sessiz bir örümcek kitlesi
Beynimizin içine ağlarını kurunca,

Ansızın bir öfkeyle sıçrayıverir çanlar,
Yol açıp göğe doğru korkunç bir ulumaya,
Ve sanırsın ki yersiz yurtsuz ruhlardır bunlar
Koyulurlar inatla bağrışıp çığrışmaya.

- Cenaze arabaları, sessiz ve müziksiz,
Ruhumdan gelir geçer; Umut gözyaşı döker,
Mağlup, gaddar ve berbat Bunaltı, merhametsiz,
O kara bayrağını eğik başıma diker.


Charles Baudelaire
Kötülük Çiçekleri

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder