Boşluk

Pascal’ın bir boşluğu vardı, onunla gezen.
- Yazık! her şey uçurum, - eylem, arzu, düş ve söz!
Ve duyarım rüzgârın geçtiğini çoğu kez
Korku ile ayağa dikilmiş tüylerimden.

Orda, burda, her yerde, derinlik, kumsal, kum ve
Sessizlik, korkunç uzay, hep meraka yol açan...
Çizer türlü biçimde ha bire karabasan
Bilge parmağı ile Tanrı gecelerime.

Dev bir çukurmuş gibi korkutur beni uyku,
Belirsiz bir dehşetle dolu meçhul bir yol bu;
Bütün pencerelerde sadece sonsuzluk var,

Ve ruhum ki her zaman dertli baş dönmesinden,
Hiçliğin o duyarsız tavrına haset duyar.
- Ah! keşke bu dünyaya gelmemiş olsaydım ben!


Charles Baudelaire
Kötülük Çiçekleri