Sayfalar

23 Ocak 2017 Pazartesi

Nazım'dan Öte

Ben sadece ölen babamdan ileri,
Doğacak çocuğumdan geriyim.
Nazım Hikmet



Bir düş kuruyordu çocuk
-Gözleri yarı kapalı;
Düşten de öte, özlemdi,
Beklentisiydi yaşamın-
Başı göğe dayalı...

Bir ata binmiş gidiyordu-
Bulutlardan düşen ışığa;
Yıldızmış, göktaşıymış... ne umuru?
Değebildikten, tutabildikten sonra...

Attan inip rüzgâra bindi,
PEGAS'a bindi, parıltılarla;
Bir imgeye daldı çocuk-

Gözleri açık, havada,
Büyüyecekti daha.

Düzenin-
(Düzensizlik! demeliydi buna)
Pençesinde ezilip tükenmeyecekti,
Düş görmesi de bilerekti;
Bu deyim yetmedi anlatmaya,
Ayağı yere basıyordu sımsıkıya,
Ne umut, yakan, başeğme,
Ne kendi kendini yeme,
O, yerinden fırlamış bir yürekti,
Yumrukları sıkılı koskoca erkekti.


İskender Fikret Akdora
Rimini
1989

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder