Nazım'dan Öte

Ben sadece ölen babamdan ileri,

Doğacak çocuğumdan geriyim.

Nazım Hikmet

Bir düş kuruyordu çocuk

-Gözleri yarı kapalı;

Düşten de öte, özlemdi,
Beklentisiydi yaşamın-
Başı göğe dayalı...

Bir ata binmiş gidiyordu-
Bulutlardan düşen ışığa;
Yıldızmış, göktaşıymış... ne umuru?
Değebildikten, tutabildikten sonra...

Attan inip rüzgâra bindi,
PEGAS'a bindi, parıltılarla;
Bir imgeye daldı çocuk-

Gözleri açık, havada,
Büyüyecekti daha.

Düzenin-

(Düzensizlik! demeliydi buna)

Pençesinde ezilip tükenmeyecekti,

Düş görmesi de bilerekti;

Bu deyim yetmedi anlatmaya,

Ayağı yere basıyordu sımsıkıya,

Ne umut, yakan, başeğme,

Ne kendi kendini yeme,

O, yerinden fırlamış bir yürekti,

Yumrukları sıkılı koskoca erkekti.

İskender Fikret Akdora

Rimini

1989