Evrensel Yankılar

I.

dört yanım süt mavisi cam duvar
üstümde iç içe aydınlıklar
ışık
hava
ateş
kan
buğu
ve sihirli parmakların gezindiği doğal kubbe
durup haykırırım içimin bir boşluğundan
sesimin şimşekleri görünmese de
sarsılır göklerin en yüce katı
belki merih
belki satürn
yankılar verir
sesimin
sesi
belki neptünden
"gerçek olamaz bu" derim
bu evrensel ayna
bu anıt-yapı
peki
bu ses
kimin sesi
bir düş olmalı
kırılmış birazı dünden

Osman Türkay