Bir Gün Yüzün Gören Kişi Ömrünce Hiç Unutmaya

Bir gün yüzün gören kişi ömrünce hiç unutmaya
Tesbihi sensin dilinde artık nesne ayıtmaya

Tâata duran zâhidin gözleri seni görürse
Tesbîhini unutup ol artık secde de etmeye

Ağzına şeker alıban gözleri sana duş olan
Unuda ol şekerini artık çiğneyip yutmaya

Ben seni sevdiğim için eger bahâ derler ise
İki cihan mülkün verem dahı bahâsı yetmeye

İki cihan (da) dopdolu bağ u bostan olur ise
Senin kokundan iyi gül bostan içinde bitmeye

Gül ü reyhan(ın) kokusu âşıklara ma’şuk yeter
Âşık olanın ma’şûku hergiz önünden gitmeye

İsrâfil sûrun urıcak mahlûkat durugelicek
Senin ününden artık hiç kulağım işitemeye

Zühre yere inibeni sâzım nühayt eyler ise
Âşıkın işreti sensiz gözü ol yana gitmeye

Ne ederler hân ü mâni ye sensiz iki cihanı
İki cihan fidî sana kimesne güman tutmaya

Sekiz uçmağın hûrisi eğer bezenip gelseler
Senin sebyinden özgeyi (gönlüm) hiç kabûl etmeye

(Bu) dünyada ne ola kim âhırette ol olmaya
Hûr ile gılman gelicek âşık elin uzatmaya

Yunus seni seveliden beşâret oldu cânına
Her dem yeni dirliktedir hergiz ömrün eskitmeye


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı