Ey Aşıklar Ey Aşıklar Mezhep ü Din Aşktır Bana

Ey âşıklar ey âşıklar mezhep ü din aşktır bana
Gördü gözüm dost yüzünü yas kamu düğündür bana

Ey pâdişah ey pâdişah uş ben beni verdim sana
Genc ü hazînem kamusu sensin benim önden sona

Evvel dahı bu akl u can senin ile asl-ı mekân
Âhır yine sensin mekân uş varıram senden yana

Senden sana varır yolum senden seni söyler dilim
İllâ sana ermez elim bu hikmete kaldım tana

Artık bana ben demeyem kimseneye sen demeyem
Bu kul o sultan demeyem işidenler kala tana

Dost aşka ulaşalıdan dünya âhıret oldu bir
Ezel ebed sorar isen dün ile bugündür bana

Artık bize ya solmaya hiç gönlümâz pas olmaya
Zira Hak’tan gelen avaz savulmaz düğündür bana

Ben aşkından ayrılmayam dergâhından ırılmayam
Eğer benden gider isem senin ile varam bana

Ol dost beni veribidi var bu dünyâyı gör dedi
Geldim gördüm hoş ârâyiş seni seven kalmaz ana

Kullarına va’deyledi yarın uçmak verem dedi
Ol dostların sevindiği yarınım bugündür bana

Bu âh ile bu zar ile bu hikmeti kim ne bile
Bilse dahı gelmez dile tuttum yüzüm senden yana

Sensin bana cân ü cihan sensin bana genc-i nihan
Sendendürür assı ziyan ne iş gele benden bana

Yunus sana tuttu yüzün unuttu cümle kend’ özün
Cümle sana söyler sözün söz söyleten (sensin) bana


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı