Helâl Kıldı Ma’şuka Aşık Kendi Kanını

Helâl kıldı ma’şuka âşık kendi kanını
Ma’şuk nakşından okur aşk eri Kur’ân’ını

Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir
Âşık kendi bırakır boynuna urganını

Gitmez âşık gözünden hergiz ma’şuk hayâli
Nitekim Zilha verir Yusûf’un nişânını

Dirlik budur âşıka ma’şuk yolunda öle
Sorarlar ise aydam âşıkın burhânını

Belkıys ile Süleyman aşka düştü bir zaman
İsteyip bulmadılar bu derdin dermânını

Gökteki Hârut Mârut aşk için indi yere
Zühre yüzün görücek unuttu Rahmân’ını

Güzâf görmen siz aşkı kime oğradı ise
Sultânı iltir baştan yitirir hânmânını

Ferhad bu aşk yolunda başın külünge tuttu
Hüsrev Şîrin derdinden dosta verdi canını

Leyli’yle, Mecnun işi acebedür(ür) bu halka
Abdürrazzak terk etti aşk için imânını

Zemâne vefâları cefâ gelir Yunus’a
Bir doğru yar bulacak fidî kılar canını


Yunus Emre