Benim Canım Uyanıktır Dost Yüzüne Bakan Benim

Benim canım uyanıktır dost yüzüne bakan benim
Hem denize karışmağa ırmak olup akan benim

Irmak gibi ben çağlarım geh gülerim geh ağlarım
Nefsin ciğerin doğrarım kibr ü kîni yakan benim

Kırdım bu nefsin çerisin bir ettim burc u bârusun
Pâk eyledim içerisin milketini yuyan benim

Ben hazrete tuttum yüzüm ol aşk eri açtı gözüm
Gösterdi bana kend’ özüm âyet-i kül denen benim

Şah didârın gördüm ayan hiç gümansız belli beyan
Kâfir ola inanmayan ol dîdâra bakan benim

Benimdürür bu cümle iş hikmetim ile yaz u kış
Ben bilirim yad u biliş ırılmadan duran benim

Bu cümle canda oynayan damarlarında kaynayan
Küllî dillerde söyleyen küllî dili deyen benim

Nemrud odun İbrâhim’e ben bağ u bustan eyledim
Küfür yüzünden doğuban gene odu yakan benim

Ol Hallâc-ı Mansûr ile söyler idim Ene’l Hakk’ı
Benim gen’ onun boynuna dar urganın takan benim

Ol Hak habîbi Mustafâ mi’raca edince sefer
Ol dem canım hâk eyledim ol sırrını duyan benim

Şimdi adım Yunus’durur ol demde İsmâil idi
Ol dost için Arafât’a kurban olup çıkan benim

Çerh benim hükmümdedür(ür) her kanda ben oturmuşum
Mülk benim elimdedür(ür) yıkan benim yapan benim

Sa’d benim saîd benim Yunus dahı benimledir
İlm-i ledündür üstâdım ol esrârı (duyan) benim

Yunus Emre