Tehî Görmen Siz Beni Dost Yüzün Görüp Geldim

Tehî görmen siz beni dost yüzün görüp geldim
Bâki devr-i rüzigâr dost ile sürüp geldim

Oldur söyleyen dilde varlık dostundur kulda
Varlığım hep ol ilde ben bunda garib geldim

Bezirgânın matâım çok dest-gîrim üstâdım Hak
Ziyanım âssıya cümle anda değişip geldim

Yer ü gök yaratıldı aşk ile bünyâd oldu
Toprağa nazar kıldı aksırı dürüp geldim

Gördüm yedi tamusun anda sekiz uçmağın
Korkudan günahımı anda sızırıp geldim

İsî oldum kudretten behâne bir avretten
İnâyet oldu Hak’tan ölü dirgörüp geldim

Âdem olup durmadan nefsin boynun burmadan
Yanıldım buğday yedim uçmaktan sürlüp geldim

Mûsî’yle Tûr’a çıktım bin bir kelime kıldım
Bu halk bizi ne bilsin anda bilinip geldim

Nuh oldum tûfân için çok duruştum dîn için
Duymayanın tagadan suya boğdurup geldim

Yalan değildir sözüm bak yüzüme aç gözün
Dah’ örtülmedi izim uş yoldan erip geldim

Cercis olup basıldım Mansur oldum asıldım
Hallaç pamuğu gibi bunda atılıp geldim

Eyyub oldum tenime cefa kıldım canıma
Çığırdım Sübhân’ıma kurtlar dürüyüp geldim

Zekerya oldum kaçtım erdim ağaca geçtim
Kanım dört yana saçıp tepem deldirip geldim

Yalınız Sübhân idi peygamberler canıydı
Yunûs hod pinhân idi suret değşirip geldim

Yunus Emre