Üçüncü Gün Şarkısı

Soğuk sular
Dökmeyin omuzlarıma

Sokulu saçlarıma
Üç kara zambak

Yüreğim donacak
Dökmeyin soğuk sular

Üç kara zambak
Bahardan daldan ırak

Sallanır bir kavak
Sisler arasında

Kuştüyü yastıklar
Koyun başıma

Yatırmayın taşlara
Kalçalarım kırık

Boynumda oynaşır
Bir kara ışık

Kardeşçiğim
Yatırmayın taşlara

Akar bir ırmak
Dumanlar arasında

Bir kara ışık
Güneşten aydan ırak

Dualar okumayın
Yüreğim uyuyacak

Anacağım
Dualar okumayın!


Hüseyin Haydar
Kara Şarkılar

Sen Bu Cihan Mülkünü Kaftan Kafa Tuttun Tut

Sen bu cihan mülkünü kaftan kafa tuttun tut
Ye bu âlem malını oynayıban uttun tut

Süleyman’ın tahtına şâd olup oturdun bil
Dive perîye düpdüz hükümleri ettin tut

Fir’avn’ın hazinesin Nûşin-revan genciyle
Karun malına katıp sen malına kattın tut

Bu dünya bir lokmadır ağzında çiğnenmiş bil
Çiğnenmişe ne yutmak ha sen onu yuttun tut

Ömrün senin ok gibi yay içinde dopdolu
Dolmuş oka ne durmak ha sen onu attın tut

Her bir nefes kim gelir keseden ömr eksilir
Çün kese ortalandı sen onu tükettin tut

Çün denize gark oldun boğazına geldi su
Deli gibi dalpınma ey biçâre battın tut

Yüz yıllar hoşlugıla ömrün olursa Yunus
Sonucu bir nefestir geç ondan da üttün tut


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Zinhar Vermegil Gönül Dünya Payına Bir Gün

Zinhar vermegil gönül dünya payına bir gün
Dünyâya gönül veren düşe tayına bir gün

Kuşların yuvasını kimse doğan edinmez
Ol elde kaçan dura gide yayına bir gün

Gör ahî niceleri topraklar koçmuş yatar
Bizi de onlar gibi ala koynuna bir gün

Şol kuşun kim yuvası doğan katında olur
Ol ondan kaçınsa (da) gide yeyine bir gün

Miskin bîçâre Yunus gördüm bildim demegil
Tut erenler eteğin düşgil suyuna bir gün


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Üç Genç

Söner akşam güneşleri
Üç genç geçer ak giysilerle
Ayaklarında bakır telleri

Elinde karanfil taşır biri
Öteki sigara içer titrek parmakla
Kollayıp yanını yöresini

Üçüncü bir ölüdür üç günlük
Daha üç günlüktür acısı
Yüzünde uzanır bir kanlı boşluk

Yürürler yan yana ağır ağır
Dağılır önlerinde kuşlar, kitaplar
Dururlar bir uçurumun keskin yerinde

Öleni gömerler hemen oraya
Ağlar sigara içen gömüt başında
Karanfil tutan bir şiir yazar

Usulca kapanır kapılar
Bir yağmur taşırım ben ipekten ince
Girerim sessizce kentten içeri

Açılır sabah gökleri
Aranırım bütün sokakları evleri
Bulurum kendimi soğuk taşlarda

Issız bir köşede uzanmış yatan
On bir ay sevdasını elden uçuran
Avucunda uyutan bir küçük canı

İki genç geçer uçurumdan
Ellerinde yazılı kağıtlar
Ayaklarında bahar telleri

Göklere doğru yönelir biri
Bulutlar arasında yiter gider
Öteki girer meşelerden içeri

Üç gençti önümden geçen
Ben hangisiydim üçünden!


Hüseyin Haydar
Kara Şarkılar

Ey Yârenler Ey Kardeşler Korkarım Ben Ölem Deyi

Ey yârenler ey kardeşler korkarım ben ölem deyi
Öldüğüme kayırmazam ettiğimi bulam deyi

Bir gün görünür gözüme aybım vuralar yüzüme
Endişeden del’ olmuşum nidem ben ne kılam deyi

Eğer gerçek kul imişsem ona kulluk kıla idim
Ağlayaydım bu dünyada yarın onda gülem deyi

Hemin geldim bu dünyâya nefsime kulluk eyleyi
İyi amel işlemedim azaptan kurtulam deyi

Ey biçâre miskin Yunus günahım çok n’eyleyeyim
Sığındım ol Allâh’ıma dedi hem afvedem deyi


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Hiç Bilmezem Kezek Kimin Aramızda Gezer Ölüm

Hiç bilmezem kezek kimin aramızda gezer ölüm
Halkı bostan edinmiştir dilediğin üzer ölüm

Bir nicenin belin büker bir nicenin mülkün yıkar
Bir nicenin yaşın döker var gücünü ezer ölüm

Birinin alır kardeşin revan döker gözü yaşın
Hiç onarmaz bağrı başın habersizin gelir ölüm

Yiğidi koca olunca komaz kendini bilince
Birini koyup gelince gözlerini süzer ölüm

Hani onun sevdik yâri kıl tâatın arı yürü
Miskin Yunus neye durur ejderhalar yutar ölüm


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Ağustos Oyunu

Ağustos sıcağında
Yürürken toprak yolda
Böğürtlenler dikenler arasından
Kimdir adımı fısıldayan

Ah sararmış mısırlarda
Kimdir benim görmediğim
Hem durmadan şarkı söyler
Hem mırıldanır adımı
Döner döner bakanın

Fındık ayı gününde
Bir başıma giderken
Anasonlar eğreltiler içinden
Kimdir adımı çınlayan

Dalgacının biri belki
Bir çılgın arar böceği
Cırlar durur adımı
Gizlenir ben dönünce de
Fundalar bukleler içine

Yol boyu ıssız sessiz
Bir elma serçesi birden?
Uçar gider gömleğimin cebinden
Bırakıp bu şiiri

Başlarım ıslık çalmaya
Yüreğimden geçenlerden
Ezgisi acıdan acı
Bir ağustos sıcağında
Ansızın susar dalgacı


Hüseyin Haydar
Acı Türkücü

Geldi Geçti Ömrüm Benim Şol Yel Esip Geçmiş Gibi

Geldi geçti ömrüm benim şol yel esip geçmiş gibi
Hele bana şöyle (gelir) şol göz açıp yitmiş gibi

İşbu söze Hak tanıktır bu can gövdeye konugtur
Bir gün çıka gide kafesten kuş (kaçıp) uçmuş gibi

Miskin âdemoğlanını benzetmişler ekinciye
Kimi biter kimi yiter yere tohum saçmış gibi

Bu dünyada bir nesneye yanar içim göynür özüm
Yiğit iken ölenlere gök ekini biçmiş gibi

Bir hastaya vardın ise bir içim su verdin ise
Yarın anda sana gele Hak şarabın içmiş gibi

Bir miskini gördün ise bir eskice verdin ise
Yarın anda karşı gele hulle donun biçmiş gibi

Yunus Emre bu dünyada iki kişi kalır derler
Meğer Hızır İlyas ola Âb-ı hayat içmiş gibi


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Yok Yere Geçirdim Günü Ah N’ideyim Ömrüm Seni

Yok yere geçirdim günü ah n’ideyim ömrüm seni
Seninle olmadım gani ah n’ideyim ömrüm seni

Güldim ü geçtim bilmedim ağlayıp gusse yemedim
Senden ayrılam demedim ah n’ideyim ömrüm seni

Hayrım şerrim yazılışar ömrüm ipi üzülüşer
Sûret benden bozulusar ah n’ideyim ömrüm seni

Gidip geri gelmeyesin gelip beni bulmayasın
Bu benliğe sermayesin ah n’ideyim ömrüm seni

Hani sana güvendiğim güveniben yuvandığım
Kaldı küllî kazandığım ah n’ideyim ömrüm seni

Miskin Yunus gidisersin aceb sefer edisersin
Hasret ile kalısarsın ah n’ideyim ömrüm seni


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Anımsama

Yeşil bir masada yanyana
Otururduk erikler altında

Üç yaprak çiçek uyurdu
Sıcak bir öpüş gibi alnında

Yağmur çiseye dururdu
Bir eve girerdik sonra

Yiterdim ekinler içinde
Alınca onu koynuma

Bir gecenin kar'ı gibi
Işık görmemişti daha

Soluğu götürürdü beni
Göğsünün doruklarına

Tüfek çubuğu gibi yağardı
Çılgın bir yağmur dışarda


Hüseyin Haydar
Acı Türkücü

Ömrüm Beni Sen Aldadın Ah N’ideyim Ömrüm Seni

Ömrüm beni sen aldadın ah n’ideyim ömrüm seni
Beni deprenemez kodun ah n’ideyim ömrüm seni

Benim varım hep sen idin canım içinde can idin
Hem sen bana sultan idin ah n’ideyim ömrüm seni

Gönlüm sana ağlar idim gül deyiben yıylar idim
Garipseyip ağlar idim ah n’ideyim ömrüm seni

Gider imiş bunda gelen dünya işi cümle yalan
Ağlar ömrün yavı kılan ah n’ideyim ömrüm seni

Hayrım şerrim yazılısar ömrüm ipi üzülüser
Gidip sûret bozulusar ah n’ideyim ömrüm seni

Bârı koyuban kaçmasan göçküncü gibi göçmesen
Ölüm şarabın içmesen ah n’ideyim ömrüm seni

Bir gün ola sensiz kalam kurda kuşa öğün olam
Çürüyüben toprak olam ah n’ideyim ömrüm seni

Miskin Yunus bilmez misin yoksa nazar kılmaz mısın
Ölenleri anmaz mısın ah n’ideyim ömrüm sen


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Sana İbret Gerek İse Gel Göresin Bu Sinleri

Sana ibret gerek ise gel göresin bu sinleri
Ger taş isen eriyesin bakıp görücek bunları

Şunlar ki çoktur malları gör nice oldu hâlleri
Sonucu bir gömlek giymiş onun da yoktur yenleri

Hani mülke benim diyen köşk ü saray beğenmeyen
Şimdi bir evde yatarlar taşlar olmuş üstünleri

Bunlar eve girmeyenler zühd ü tâat kılmayanlar
Bu beyliği bulmayanlar zirâ geçti devranları

Hani ol şirin sözlüler hani ol güneş yüzlüler
Şöyle gayib olmuş bunlar hiç belirmez nişanları

Bunlar bir vakt beyler idi kapıcılar korlar idi
Gel şimdi gör bilmeyesin bey hangidir ya kulları

Ne kapı vardır giresi ne yemek vardır yiyesi
Ne ışık vardır göresi dün olmuştur gündüzleri

Bir gün senin dahı Yunus benim dediklerin kala
Seni dahı böyle ede netekim etti bunları


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri
Abdülbaki Gölpınarlı

İlk Günün Ardından

Mutluyum
Oturduğun semti
Ev arkadaşını
Öğrenmekten
Yaşını
İşlerini
Okulunu
Zamanı nasıl geçirdiğini

Hepsi düşündüğüm gibi çıktı
Uzaktan güzel bir çiçektin
Yanına geldim
Çiçekten bir insan gördüm

Yüzündeki beyazlık.
Bahar sabahlarının ıslak çiği
Doğduğun şehrin dağlarındaydı o saflık
Çamların dibinde açmış fulyaların yüzünde
Bir de sende gördüm
Gözlerinin derin göller gibi durduğu
Temiz
Beyaz
O insan yüzünde

Mutluyum
Bir saat karşında durup
Yüzüne bakabildiğime
Hayatta tek isteğim buydu
Mutluyum seni sevdiğime.


Turgay Fişekçi
Karda Işıltılar

Yeryüzünde Gezer İdim Uğardım Milketler Yatar

Yeryüzünde gezer idim uğardım milketler yatar
Kimi ulu kimi kiçi key kuşağı berkler yatar

Kimi yiğit kimi koca kimi vezir kimi hoca
Gündüzleri olmuş gece ancılayın çoklar yatar

Doğru varırdı yolları kalem tutardı elleri
Bülbüle benzer dilleri danışman yiğitler yatar

Ulu kişi ağlamışlar server yiğitler düşmüşler
Başucunda yay sımışlar kuruluban oklar yatar

Atları izi tozulu önleri tabıl – bazılı
İle güne hükmü yazlı muhteşem beyler yatar

Gece gündüz oğlancıklar söyler iken bülbül gibi
Ayrılmışlar anaları sinlerini bekler yatar

Elleridir kınalı hep karavaşları şeker–leb
Kargı gibi uzun boylu gül yüzlü hatunlar yatar

El bağlamıştır kamusu Hak Çalap’tandır umusu
Nökerli kızdır kimisi alınmadan çoklar yatar

Yunus bilmez kendi hâlin Çalap’tır söyletir dilin
Bir nicesi yeni gelin ak değirmi yüzler yatar


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Eserleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Sabahın Sinleye Vardım Gördüm Cümle Ölmüş Yatar

Sabahın sinleye vardım gördüm cümle ölmüş yatar
Her biri biçâre olmuş ömrün yayıvarmış yatar

Vardım bunların katına baktım ecel heybetine
Nice yiğit muradına ermeyiben ölmüş yatar

Yemiş kurt kuş bunu keler nicelerin bağrın deler
Şol ufacık nâ-resteler gül gibice solmuş yatar

Tuzağa düşmüş tenleri Hakk’a ulaşmış canları
Görmez misin sen bunları növbet bize gelmiş yatar

Esilmiş inci dişleri dökülmüş sarı saçları
Kamu bitmiş teşvişleri emr-ü nemde ermiş yatar

Gitmiş gözünün karası hiç işi yoktur durası
Kefen bezinin pâresi sönüğe sarılmış yatar

Yunus gerçek âşık isen mülke sûret bezemegil
Mülke sûret bezeyenler kara toprak olmuş yatar


Yunus Emre
Yunus Emre Hayatı ve Bütün Eserleri
Abdülbaki Gölpınarlı

Nişanlı Kızın Ağıdı

Göğsün papatya tarlası
Ah, sarardın beni
Sevgilim, sevgilim
Kolların nerde şimdi

Kirpiklerinin ucuna
Asmıştım yüreğimi
Mavisinde yittiğim
Gözlerin nerde şimdi

Bilgeceydi dostluğun
Sevgiydi sunduğun
Yıldız gözlüm, gündüzüm
Işığın nerde şimdi


Turgay Fişekçi
Karda Işıltılar

Değişim İnsanı

Şaşıyorum şu sıska kollarımın uzunluğuna
Birisi dünyanın yarısını sarmış sımsıkı,
Diğeri uzanmış karanlıkların üstüne
Ne kadar çok kolum
Ne kadar çok kollarımız var.
Hepsi de hazır
Büyük hasretlerine sarılmaya

Kocaman, ak elli kızlar görüyorum.
Kırmızı karanfiller saklı avuçlarında
Gözlerim, yüreğimden kopan bir gülü uzatıyor sessizce
Uzanan gülümü görmeden geçip gidiyor ak elli kızlar.

Hoşuma gidiyor insanlarda çağın sancılarını görmek
Tarihin en soylu acılarını çekiyor insanlar
Yeni insanlara gebe herbiri.
Bütün insanların sımsıkı kucakladıkları bir dünyayı düşünüyorum.
Kocaman bir halay çevriliyor,
Tek bir insan dışında kalmamacasına.

İşçilerden dinliyorum dünyayı
Bilmem neredeki yontuların güzelliğinden sözediyor
Sanatın insana olan yakınlığından
Sonra, genç olmaktan
- Oysa ellisinde var -
Sonra gelecek
Ne kadar ferah bir söz ağzında

Bir beyaz güvercin kanatlanıyor yüreğimden...
Uzaklarda, bembeyaz kayın ormanlarında, insanlar öpüşüyor, Şopini dinlerken.
Ak bir el süzülüyor yanaklarından aşağı
Tutup, eli öpüyorum.
Kocaman bir halay çevriliyor.
Tek bir insan dışında kalmamacasına.


Turgay Fişekçi
Karda Işıltılar