Ufak İşler

Bir döndürdüm dünyayı
Gölgem vurdu aya,
Her gün daha yaşamaya
Selamlar gönderişim beş kıtaya
Dilenci avucu, rüzgâr açısı
Batacak geminin kum arayışı
Marul göbeğinde sümüklüböcek
Kopuk kökleri ters dikecek
Deprem boyu sarsılışı insanın,
Ufacık, tefecicek...



Cahit Irgat
Irgatın Türküsü
1969

Hani

Hani insan birdi?
İnsanı iflas sandılar,
Ağlamayı bilse insanlar,
Gülmeyi öğrenirdi.



Cahit Irgat
Irgatın Türküsü
1969 

İki Göz Aydınlıkta

Kırık dal altında gölgelenmiştim
Lambo'nun tezgâhından geçmiştim
Oyuncum benim, dertli oyuncum
Yıktı kötülükler, küstüm.

Küs günler geceler dolaştım,
Açtım,
Dostları gördüm kustum,
Sustum.

Nar gibi çatlasa gece
Sen çıkarsın içinden
Bunca düşündüğün ben
Sana mirastım.

Bir kara iniyor gözlerden
En zor, güzel içime
Tatlı kavun, portakal rüzgâr
Camlarıma çarpıyor
En güzeli seviyorum ilk,
Yağmur yağıyor gözlerden.
Yağmur yağıyor gözlerden
Ağlıyorum, pabuçlarım eskimiş
Bir adam görüyorum bacakları kesilmiş.

Bu şehrin çığlıkları duyulmaz
Sis olur, duman olur, pas tutmaz
Bir simitçi çocuk sesi, sabahtır
Bu şehrin çığlıkları çıldırtır.

Bu şehrin limanlan delidir
Takaları balıkları zilzurna
Her kıyı sinsi kayalık
Büyükbalık, küçük balık
Kalabalık, kalabalık
Bir ezik çürük kara
Aydınlıklar ortasında
Kapı, vitray, porta
Kaç kapı açtı toklar açlara?

Bir dünyada iki olmaz
Ben doğmuşum bir kere
Yapışmışım bu yere
Allah da koparamaz.



Cahit Irgat
Irgatın Türküsü
1969