Rüzgârkıran III

Bir gemide, güvertedeyim,
Gözyaşları çukurunu kuruttu,
Deniz diplerinde dinleniyor su
Ben denizin dibiyim.

İnsan kafesi mi dünya?
Varmak üzereyiz aya.
Varız, insanız, varız,
Muazzam mahkeme karşısında.



Cahit Irgat
Irgatın Türküsü
1969  

Rüzgârkıran II

Varız, insanız, varız,
Muazzam mahkeme karşısında.

İnsanı öldüren tek adım
İnsanı kurtaran tek adım
Yaşamak koşar adım
Ayaklarım, ayaklarım.

Dip, bomboş, dik
Kalbimin yelkeni inik,
Kendi kulağım kendi kalbimde
Delik deşik.

Taş taşı, harcı harca kat
İnsanlar kat kat
Kalalım mı ölelim mi?
Son mil gidiyor gemi.

Caddelerde acele,
Asfalt yanıyor,
Balyozları dinle,
Ağlıyor.

Sarhoşluğu canlıların
Kabuk kabuk içinde, narca,
Akvaryumlar, deniz dipleri
Aynalarca, billurlarca.

Nuhu-nebi'den kalma
İnsan ömrü kokuyor
Mışıl mışıl sabah hâlâ
Irgatların omuzuna konuyor.

An, geçtikçe anlaşılacak
Nedir kol, nedir bacak
Geceler kahkahayı basacak
Yer-gök sarmaş dolaş olacak.

Birden aşmak an'lardan birini
Yön bulmak, önü görmek,
Ölmekse ölmek,
Seslere cevap vermek.

İnsan kafesi mi dünya?
Varmak üzereyiz aya,
İadeli taahhütlü değil yaşamak,
İki ayak üstündeyiz ya.



Cahit Irgat
Irgatın Türküsü
1969  

Rüzgârkıran I

Yaşamak bu, nesi bilmece?
Neden bu dev, bu karınca?
Her tomurcuk, her konca
Çarpar yaprağını açınca.

Ağlaşmalar iç içe
Tüm kapıları aça.

Binde bir gülen durdu
Başını eğdi,
(Boş) dedi,
Ters işliyor burgu.

Gökler altında ıslık,
Çığlık,
Şangır şungur.

Billur tabakalardan,
Batak,
Bunca güzel yamadan.

Kalker tortuları, kilit-düğüm,
Bin bir ışıklı ölüm.

Posası çıkmış insan,
Sessiz büyüyor fidan,
Ölümü duyduğum şu an
Kaçmalı balçık yığınından.

Birden diklendi uçak
Rüzgârkıran'dan bak:
Okyanuslar ortasındayım
Kayalık her yanım,

Rotayı çevir dünyadan
Tüm vaatler yalan.



Cahit Irgat
Irgatın Türküsü
1969