Tan Yerinin Elleri

Ne horoz düzenliyor ne kuş korosu
Tan yerinin elleri tetiktedir

Sabaha düzenliyor tellerini
Horozum da gerçeği bilmektedir

Gördü ki bir dönemin öldüğünü
Sabah yıldızları dellenmektedir

Ve horozum ve kuşlarım ayakta
Almış yerlerini beklemektedir

Sömüreni kan emeni katili
Mest olup uykuda gerinmektedir

Bir ölüm perdesi ki ağır ağır
Her gece üstlerine inmektedir

Horozum öt horozum öt uzatma
Tan yerinin elleri tetiktedir

İlhan Demiraslan

Sanat Emeği - sayı 29

Temmuz 1980

Peynir Gemisi

Bu paradır, anlıyor musun,
Arada geçer elime,
Et alınır, ekmek alınır,
Elime.

Bu paradır işte, yüzü tatlı,
Dünya dediğin üstünde durur,
Bir gece sayılır eline,
İnsan orospu olur.

Bu paradır, boru değil,
Gün kazanılır, gün biter,
Peynir gemisi bununla yürür,
Düdük bununla öter

Bu paradır işte, kokla bunu
Her işin başı budur,
Seni katil etti bu,
Beni memur.

İlhan Demiraslan

Eller Ekmeğe Doğru

Ay Işığı Sonatı

Birinci Şiir

Bütün ışıkları söndürdüm,
Ardına kadar açtım penceremi.
Nasıl beklediğimi bilirsin
Unutma, e mi?

Bir beyaz kedi gibi gel pencereme
Öyle sessiz gir içeri.
Yalnız oturamıyorum artık,
Sıkılıyorum geceleri.

Bir kilim ser odama, dört köşeli
Üstünde asma yaprakları olsun;
Dost yüzlü gölgeler içinde,
Misafirim olursun.

İkinci Şiir

Küçük avuçlarımı hatırlarsın,
Babam için dua ettiğim günler,
Parmaklarıma bakma şimdi,
Sonradan büyüdüler.

Sen benim çocukluğumun ışığı,
Hiç değişmedin değil mi?
Sokul şöyle yanıma, sokul
Tut ellerimi.

Gör nasıl büyüyor insan,
Benim için geçmede yıllar.
Senin boyunsa hala
Pencerenin boyu kadar.

Üçüncü Şiir

Kimseye söylemediğim şeydir,
Ben artık eski İLHAN değilim.
Gündüzleri bir şey değil,
Geceleri artıyor garibliğim.

Küçük çıplak ayaklarla, sessiz,
Aklıma geldi mi sevdiğim,
İki ucunda iki iplik,
Sabun misali kesilir yüreğim.

Öyle bakma yüzüme, bakma,
Benim iyi kalbli ayışığını.
Bilmelisin artık. Bilmelisin,
Zil zurna aşığım.

İlhan Demiraslan

Eller Ekmeğe Doğru