İz

gurbetin sılaya döndüğü yere dönsem
bir tren ıslığını düşürür raylara
terminaller en büyük askerini uğurlar
yadsır beni peronlarda unuttuğum kadınlar

geçtiğin yollara izler bıraksam
ayrılık ezgileri, veda sözleri
yitik ömürler bıraksam ve intiharlar
zıpkınlanmış bir yunus düşer ağlara

nereye bıraksam içimdeki sahipsiz zamirleri
orada bir zakkum dal sürer
hazan düşer nefti ormanlara
rüzgarlar unutur menzilini, yağmurlar iklimini

çalsam kapılarınızı
uzun uzak yolların yorgunluğunu
bıraksam eşiğinize duymazsınız
derin uykularda herkes kendine konuktur

geçip giderim ıssız sularından bu şehrin
ardım sıra temizlik işçileri dağılır sokaklara
ayak izlerimi ve aylak dizelerimi
süpürüp atarlar bu şehirden


Emirali Yağan
1991