Sesini Sesime Ver

dağların öteyüzünü yaşamış bir geyik
her coğrafyada büyütür subaşlarını.
yeni bir söz seçilecekse yaşama
ince bir damar gibi
yürekte örselenmiş kurşundan
başlanmalı:
dünyanın kabuğu çatlıyor
dağlar birbirine değdi.

kolay unutmaz geçtiği yolları/
en iyi göçmenler tanır
bir de habersiz yola çağrılanlar
garları...
ya sabahtır ya kuşluk vakti
dururlar öyle konuşmadan yanyana
göğüslerinde ateş rüzgarları...
(ben de durdum o yangınlara
kafkas göçmeni küçük kız
eteklerinde kakoça (gelincik)
peronlarda karçiçekleri...
sonra bir sürgün gibi yaşadım
hangi gögerçinler havalansa gözlerimden
yasaklı karşılandım kentlerde/
varır varmaz kollarım kelepçeli.)

aşk: kaçınılmaz bir olgudur
dipte resmi
nedensiz ayrılığın.
sevda: dumanlı doruk/
geçit vermez, incinir gözlerim.
sevgi: yaylalardan ovalara
dizboyu çimen.
hüznü hiçbir şeyle anlatamam
(kuşlar gittikten sonra
siz o ormandan hiç geçtiniz mi?)

yıktım artık dağların bilge duruşunu
sabır bir erdem olarak yazılmasın kitaplarımıza
akşam sofralarına
çiçekli bir örtü gibi konmasın.
yeni bir gün uyanıyor ilksularla
deşildi büyük kavuşma
oysa hiç değişmedi yüreğim: o yol iklimi
(kar yağıyor
kar yağıyor...
sesini sesime ver sevgilim.)

Leyla Şahin

Acı Toplayan İpekli Çardak Kuşu