Acının Simyası

Biri ateşiyle ışıtır seni,
Öbürü yas tutar sende, Doğa!
Birine derken : Ölüler Evi!
Öbürüne : Hayat ve tantana!

Kollayanımsın sen meçhul Hermes
Ve her zaman korkutansın beni,
Simyacıların o en hazini
Kral Midas’a kılıyorsun eş.

Çeviririm altını demire,
Seninle cenneti cehenneme;
Sevimli bir kadavra bulurum

Bulutların kefeni içinde,
Ve kocaman lahitler kurarım
Göksel kıyıların üzerinde.


Charles Baudelaire
Kötülük Çiçekleri