Şiir, Sadece

Sevda yeşerir ve çiy boşalır bir şarkı gibi Ay çınlar ekmek ve orkideler Sessizlik ve senin soluk alıp verişin nazlı nazlı karlaşan bir köm...

bilmiyorum kimim ben ya da kimdim kendi kargaşamı biliyorum yalnız kuşkularla kuşkularla yıllar geçirdim. çok az öğrendim ve gördüm dünyanı...

ey öfke korku ve öç ustaları aşk sarhoşluğunun ustaları umutla bekleyen bütün ufukların yaşayan ve ölen her şeyin ustaları cepheye bir başl...

I. Şanssızlıklar ortasında doğan insan, Gören ve aşkla duygulanan insan, bilmediğini bilmeyen insan, Korkan ve sergüzeştlere koşan insan...

Bir anahtarım ben perdahlı çelikten. Keyfe bağlı değil düzensiz profilim. Görmediğim bir dolapta uyuyorum belirsiz puslu uykumu, bir anahta...

Hiçbir yıldız kalmayacak gecede. Ne de gecenin kendisi kalacak. Öleceğim ve benimle birlikte ölecek çekilmez, katlanılmaz evrenin tümü. Yok...

Uyuyordum doruğunda dağın. Ve güzeldi yılların yıprattığı yıktığı gövdem. Yukarda, elen ormanında, yavaşlatıyordu Kentaur dörtnal koşusunu ...

Küçük adam, küçük adam, bırak uçmak isteyen kanaryayı... O kanarya benim, minik adam, bırak da uçayım. Senin kafesindeydim, minik adam, ben...

Sıra sıra evler, sıra sıra evler, sıra sıra evler. Kareler, kareler, kareler. Sıra sıra evler. İnsanların da ruhu karedir, fikirleri sıralı...