Ay Vurunca Yüzüme

bu böyle bir şiir işte
ay girince geceye
bu şiirde bakır yeşil
çuha delik deşik lekeli masalarda
ihtiyarlar en kimsesiz ihtiyar
kahveler nargilesiz

bu şiirde çatanalar denizsiz
çocukların gözü pamuk helvacılarda
kadınların kocaları haylidir işsiz

badem çiçekleri kırağı pası
bahar ayaksız elsiz
sıkıyönetim gecesinde bir yüzün kalmış
çırılçıplak
kimliksiz

bu şiirde aşk
yüzümde unuttuğun utanmasız bakışın
mor kumlarda çürümüş deniz kabuğu
ikindi güzlerine düşürdüğün bir tarih

bu böyle bir şiir işte
ay vurunca yüzüme

Ayten Mutlu