Birinci Petro'nun Şöleni

Neşeyle oynaşıyor, kıvrakça,
Neva üstünde, yüce divanın alacalı bayrakları.
Kürekçilerin berrak, uyumlu şarkıları,
Kopup geliyor kayıklardan.
Petro'nun sarayında bir neşeli şölen;
Mahmur konukların sohbeti uğultulu.
Ve salvo ateşle dövülmekten,
Neva'nın öteleri köpüklü.
Büyük Çar'ın bu şöleni neye acaba,

Petersburg şehrinde? 

Neden bu salvo ateş ve kalabalıklar? 

Ya nehirde demirli filo? 

Yoksa yeni ve şerefli bir zafer ışığı mı, 

Aydınlatan Rus süngüsünü ve bayrağını? 

Çetin îsveçli'yi mi yendik? 

Barış mı dileniyor korkunç düşman? 

Ya da aldığımız İsveç toprağına, 

Brandt'ın çelimsiz teknesi mi uğradı? 

Ve güney donanmamız ailecek, 

Dedesini görmeye mi gitti? 

Savaşçı torunları, 

İhtiyarın önünde esas duruşta, 

Verilen dersin onuruna, 

Duyulmakta koro ve top gürlemesi.

Poltava'nın yıldönümü mü,
Kutladığı efendilerimizin?
Rus Çarı tahtını, o gün kurtarmıştı Karl'dan.
Yoksa Katerina doğum mu yaptı?
Ya da isim günü mü kendinin,
Kahraman Dev'in, sihirbazın,
Karakaşlı karısının?

Hayır, tebâsıyla barışıyor Çar.
Suçlunun suçunu affedip, neşeyle,
Köpürterek dolduruyor bir kadehi.
Ve alnından öperek onu,
Aydınlık kalbi ve yüzüyle,
Af gününü kutluyor,
Düşmana karşı bir zaferi kutlar gibi.
İşte bundan, gürültü ve kalabalıklar var,
Petersburg şehrinde.

Salvo ateş ve müziğin gümlemesi, bundan. 

Ve nehirde demirli filo. 

Bu yüzdendir ki mutlu vakitte, 

Çar'ın kadehi dolu. 

Ve salvo ateşle dövülmekten, 

Neva'nın öteleri köpüklü.

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin

Seçme Şiirler

1835