Bunca

Kahır mavisi insanları sevdiğim
Bir geceyi verdin diye suçlama,
İnsan, kurşun, ağlama,
Kadehler kırılınca.

Aşk duvarı yıkılınca
İnsanlayım insanca
Bir çiçeği koklarca
Anladım vurulunca.

Ak koynuma kirli girdi insanlar
Bunca.



Cahit Irgat
Irgatın Türküsü
1969

Bunca

Aklımdaki yorgunluk duygumdu,
Hep bilmekti benim sanısızlığım.
Aklım anılarla yorgunluğumdu.
Uykumda bile bu yalnızığım
Vardı, anlamadıklarını duydumdu.

Ne kadar geçmiş varsa orada oldum.
Aramak, hep alnımda bulduğum,
Hiç usanmadan duyduğum duyu
Ve bütün gelecekler için kurduğum düş,
Yüzyıllar ötesinde uyuduğumdu.

Özdemir Asaf