Bir Şey

I

Bir şey ki hava gibi ekmek gibi su gibi
lazım insana lazım onsuz yaşanmıyor
ana baba gibi dost gibi yavuklu gibi
kalbi titremeden göz yaşarmadan anılmıyor…

Bir şey ki gözümüzde memleket kadar aziz
aşkettiğimiz kendimize dert ettiğimiz
adını çocuklarımıza bellettiğimiz
bir şey ki artık hasretine dayanılmıyor

II

Bir şey daha var yürekler acısı
utandırır insanı düşündürür
öylesine başka bir kalp ağrısı
alır beni ta Bursaya götürür

Yeşil Bursada konuk garip bir kuş
otur denmiş oracıkda oturmuş
ta yüreğinden bir türkü tutturmuş
ne güzel şey dünyada hür olmak hür

Benerci, Jokand, Varanüç Bedrettin
Hey kahbe felek ne oyunlarettin
en yavuz evladı bu memleketin
Nazım ağbey hapislerde çürür

Cahit Sıtkı Tarancı

Yaprak

1950

Korkunç Güzel

Bu el titremesi kadeh tutarken
Bu yaşta nasıl koyuyor insana
Orhan gibi vaktinde gitmek varken
Değer mi oyalanmana

Rakıdan tütünden beter alışık
Olduğumuz korkunç güzel bir şey var
Tutmuş bırakmaz bizi bir sıkımlık
Canımız çıkana kadar

Cahit Sıtkı Tarancı

Sonrası

Eda

N'eyleyim seni kartpostal manzara
Rüzgarın yok o yerin havasından
Uğuldamak yaraşır ormanlara
Denizin güzelliği dalgasından

Geyik dağdan dağa atlarken güzel
Nar dalında diş diş çatlarken güzel
Kestane mangalda patlarken güzel
Kişilik güzelliğin esasından

Beni saran şey suyun akışıdır
Yemiş yüklü dalların sarkışıdır
Ananın çocuğuna bakışıdır
Sevdiğim geçilmez edasından

Cahit Sıtkı Tarancı

Düşten Güzel

Memleket

Bir yanda Anadolu bir yanda Rumeli'dir.
Hepsi bizden yolcusu olsun hancısı olsun
Efkar ettiğimiz şey memleketin halidir
Sanmam hemşehrim sanmam bundan acısı olsun

Köylümüz efendimiz tarlasında perişan
İşçimiz kardeşimiz kavgasında perişan
Anam bacımdır bahtı karasında perişan
Hemen Allah cümlemizin yardımcısı olsun

Cahit Sıtkı Tarancı

Düşten Güzel

Bayram Yemeği

Korkarım felekte bir gün
Bir bayram yemeğinde.
Anam, babam gibi kardeşlerimde,
En güzel dalgınlığında ömrün.
Beni gurbette sanıp
Keşke gelseydi bu bayram
Diyecekler.
Ve birdenbire yürekler,
Aynı acıyla yanıp
Hepsinin gözleri yaşaracak.
Öldüğümü hatırlayarak.

Cahit Sıtkı Tarancı

Düşten Güzel

Müjde

Kuşlar haber verdi kuşlar
Gelecekte bir şeyler olacak
Gün dilediğimiz gibi doğar
İnsan yüzümüz güler olacak

Neden sonra nehir yatağında
Kurt ininde kuzu otlağında
Dünya dirlik düzenlik çağında
Düşle gerçek beraber olacak

Cahit Sıtkı Tarancı

Düşten Güzel

Bir Ölünün Ağzından

Kabrime çiçek getirenlere gülerim;
Gafil kişilermiş şu insanlar vesselam;
Bilmezler ki bu kabirle yoktur alakam;
Ben o çiçeklerdeyim, ben o çiçeklerim.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Otuz Beş Yaş Şiiri

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher, 

Yalvarmak, yakarmak nafile bugün, 

Sözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz, 

Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim; 

Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız; 

Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız, 

Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir; 

Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu, 

İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak, 

Taht misali o musalla taşında.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Şiir

Kızoğlan kız güzelliğinde şiir; 

Hem sevgili hem dost, hem anne yüzü, 

Hâlâ beni mest ettiği gecedir 

Sanırım hem yeryüzü hem gökyüzü.

Mecnun'um: şikâyet etmem Leylâ'dan; 

Başıma ne dertler açtığı halde.
Ne mümkün vazgeçsin bu sevdadan?
Bir kerre karar kıldık bu hayalde.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Yalnızlığımız

Koskoca Tanrı gökler ardında, 

Beyler, paşalar saltanatında, 

Birçokları sefalet katında, 

Mecnun'u, Leylâ'sı vuslatında, 

Kim yalnız değil ki hayatında?
Ya ölüler serviler altında?

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Hayal Ettiğim Şey

Gök mavi mavi gülümsüyordu, 

Yeşil yeşil dallar arasından.
Altın sesi birdenbire sordu :
"Ne haber eski aşk yarasından!"

"Kapandı, dedim, bitti karanlık; 

Vuslatla sona erdi o çile; 

Bu huzur şelâlesi aydınlık 

Yeni bir çağdır başlar seninle."

Mevsim bahar devamlı bir yazdı; 

Okşamak devresindeydi rüzgâr; 

Yukarıda bulutlar bembeyaz, 

Gelinlik elbisesi bulutlar.

Nihayet, bahtiyar başımızı 

Bir yastığa attığımız günden, 

Aşkın hayata verdiği hazzı 

Neden sonra tattığımız günden 

Bir ömür sürüyoruz, bihaber, 

Günün beyhude dağdağasından,
Gök hâlâ mavi ve gülümser, 

Yeşil yeşil dallar arasından.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Yalnızlığa Dair

Can yoldaşın olmazsa olmasın, 

Yalnızım diye hayıflanmayasın.
Eğilmiş üstüne gökyüzü masmavi; 

Bir anne şefkatine müsavi; 

Üç adım ötede deniz;
Dosttur, ne öfkesi ne durgunluğu sebepsiz.
Bir derdin varsa açabilirsin ağaçlara; 

Ağaç yaprak verir, sır vermez rüzgâra.
Ve kış yaz
Dalda kuş eksik olmaz.
Dağ başında duman.
Yalnızlık nedir göreceksin öldüğün zaman.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Karasevda

Bir kere sevdaya tutulmaya gör; 

Ateşlere yandığının resmidir.
Aşık dediğin, Mecnun misali kör;
Ne bilsin alemde ne mevsimidir.

Dünya bir yana, o hayal bir yana; 

Bir meşaledir pervaneyim ona.
Altında bir ömür dönedolana 

Ağladığım yer penceresi midir?

Bir köşeye mahzun çekilen için, 

Yemekten içmekten kesilen için, 

Sensiz uykuyu haram bilen için, 

Ayrılık ölümün diğer ismidir.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Ferman Sendedir

Nedim'in gözünden ırak olan o dilber, 

O dilbersin ki hüsnüan sendedir.
Rüyada görülen bahara benzer, 

Bülbülleri mest gülistan sendedir.

Saç bir yana, dünya bir yana düşer; 

O gözlere dalan ummana düşer.
Hâlim nakleylemek yârâna düşer; 

Yarayı ben aldım, dermen sendedir.

Emreyle at koşturam deryalarda; 

Semi vapur yürütem sahralarda; 

Kuş olam, kanat çırpam semalarda; 

Emreyle güzelim, ferman sendedir.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Yarın Pazar Değil

Ben mi öylesine sevdalıyım, 

Sen mi sahiden bunca dilbersin!
Herhalde sevişmek hârika şey; 

Kolların boynumdan çözülmesin.

Yarın pazar değil kancığım; 

İşe gitmek var, takdir edersin.
Keşke hiç bitmeseydi bu gece.
Daha, daha çok sevişmek için.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Ada'ya Davet

Bana sor güzelim, üzme kendini.
Ben şairim,
Elbette bilirim
Bu yağmurun ne zaman dineceğini; 

Ne. zaman açacağını havanın; 

Adaya kaçta vapur var.
Çamlarda nasıl sevişir âşıklar.
Tadını, lezzetini o sevdanın.
Şöyle bir gülümseyiver,
Derhal dinecek yağmur.
Haydi bizi bekliyor vapur: 

Bu tramvay Köprüye gider.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Herkesin Gecesi

Tut kendini, belli etme kardeşim, 

Görmiyeyim gözyaşını valide, 

Ne dalarsın öyle güzel daktilo, 

Beni rahat bırak küçük satıcı, 

Ne gelir ki elimden sizin için?
Benim de dertlerim, bitmez söylesem!

O kadar çok ki etrafta karanlık.
Herkesin gecesi kendine yeter.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Cem

Besbelli bu kadeh senden yadigâr ey Cem; 

Etimizde garip garip parıldar ey Cem, 

Vermiyor amma sana verdiği neş'eyi; 

Nerde senin dem sürdüğün zamanlar ey Cem?

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

Garip Kişi

Bir akşam ilk olarak ağladım, 

Bekâr odamın penceresinde.
Hani ev bark? Hani çoluk çocuk?
Ne geçti elime bu hayatın
Meyhanesinde, kerhanesinde?
Yatağım her gece böyle soğuk.
Saadet bu ömrün neresinde?

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş

İnsan Hali

Bana ela yolculuk göründüğü gün, 

Bulunmasına bulunur sanırım 

Tabutumu taşıyacak üç beş dost; 

Arkamdan ağlıyacak bir kızcağız.
Fakat zamanla dostlar unuturlar; 

Sevgiliyi bir başkası avutur.

İstemem o dehşet gün gelip çatsın; 

Bana kimseler anam kadar yanmaz.

Cahit Sıtkı Tarancı

Otuz Beş Yaş