Umud bir öykü adlı, başında önde gider,
Bir ayrım olur sonra, yarısı dünde gider.
Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı,
Anılarla umular barışık yönde gider.
Bir gün, bir ân, bir yerde bir dönemeç belirir,
Dengesini yitirir gecelerle gündüzler.
Yalanlara dönüşür korkular için için,
Sıcaklığını keser duygular, düşünceler.
Tükenen sevilerin alışkanlıklarında,
Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner.
Karanlığı emzirir yığın yığın gölgeler,
Can ateşi soluk gözbebeklerine tüner.
Bir süre kanat çarpar artık yorulmuş bir kuş,
İnişinin kararan havalarından düşer.
Bir ayrım olur sonra, yarısı dünde gider.
Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı,
Anılarla umular barışık yönde gider.
Bir gün, bir ân, bir yerde bir dönemeç belirir,
Dengesini yitirir gecelerle gündüzler.
Yalanlara dönüşür korkular için için,
Sıcaklığını keser duygular, düşünceler.
Tükenen sevilerin alışkanlıklarında,
Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner.
Karanlığı emzirir yığın yığın gölgeler,
Can ateşi soluk gözbebeklerine tüner.
Bir süre kanat çarpar artık yorulmuş bir kuş,
İnişinin kararan havalarından düşer.
Özdemir Asaf
