Sam Amca’nın İyiliği

Amerikalılara göre,
Dünya bir yana,
Birleşik Amerika bir yana, diye bilirdik.
Öyle değilmiş meğer
Sam Amca’nın tuttu gene iyiliği.

Ne kadar da acırmış
Tüm Dünya insanlarına,
Hele hele Afganlara,
On yıl önce de çok acımıştı
Iraklılara....

Ah Sam Amca!
Ne kadar duyarlısın, ne kadar!
Ne kadar ilgilisin ah!
İnsanların açlığıyla,
Ezilmişliğiyle, yoksulluğuyla,
Uçaklar dolusu yardımı,
İndiriyorsun başlarına....
Her zaman yaptığın gibi
Yanlarına değil,
Hep başlarına, başlarına,
Hep başımıza, başımıza,
Hep tepemize, tepemize,
Sam Amca!
Sıralamanda hata oldu galiba!
Önce yardım olmalıydı, sonra bomba.
Hani...
Hani, aç ölmezlerdi hiç olmazsa!
Çocuğun biri soruyordu:
Aç kalmamıza sebep olanlar,
Ve
Sam Amca’nın çıkarını kollayanlar,
Aynı kişiler değil mi? diyordu..
Cevabını bilemedim,
Sen ne dersin Sam Amca?


Kadircan Keskinbora

Ölüm ve Sonsuzluk

Ölümü son bilme
Ölümü bitiş bilme
Ölümü ayrılık bilme.
Enejisi tükenir özün,
Kıymeti kalmaz sözün.
Ruhun sonu olmaz
Ölümü yoktur onun.

Sevdiklerim!
Ölüm benden
Ağıt dizmesi sizden.
Duyacağım sesinizi,
İzleyeceğim sizi.
Tek ayrıntı
Sizin beni görmemeniz olacak.

Gelmeseniz de mezarımın başına
Duyup duyup sesinizi
Katılırım
Gözlerinizin yaşına.


Kadircan Keskinbora

Bir Yemek Tarifi

Göz kararı umut,
El kararı mutluluk,
Ve bir baş kederi,
Hasretle dolayınız.

Dudak kararı
Öpücüklerle işleyiniz,
Üzerine bir tutam
Sevinç serpiniz.

Kısık ayarda başlayıp,
Devam edin ısıtmaya.
Söndürmeyin hiç ateşi,
Başlayana dek kabından taşmaya.
Sürdürülmelidir işlem
Dakikalarca, evet dakikalarca.

Kıvamı tatlı-sert olacak
Servis terihe bağlı:
İster soğuk, ister sıcak.
Alacağınız lezzetten ötürü,
Unutulmazdır bu tarif,
Asla unutulmayacak.


Kadircan Keskinbora

Kitabe

Helallik dileyişin, hüzün verdi ölümün,
Rab sende razı olsun, bıraktın güzel bir ün.
O denli kuvvetliymiş kalbinin imanı ki:
Berat kandili idi, rahmetli olduğun gün.

Cumhuriyetle geldin, değişimler getirdin,
Saygıdeğer yaşadın, şeref ile bitirdin.
Şimdi gayretli ruhun hakkıyla huzur bulsun
“Mekanı cennet olsun” ardın sıra dedirttin,
Bu rahmet duaları, işte beratın senin.

Emr-i Hak vuku buldu, can evimizi yaktın
Rab senden razı olsun, altı eser bıraktın.
Mağfiretler, nimetler, rahmetler diliyoruz
Sana layık olacak İnşallah yapıtların.

Azimle, hem gayretle geçti bütün hayatın
Vedanla üzüldüler sohbet arkadaşların,
Nice nice insanlar, iyilik yaptıkların.
İyilikle karşılar mutlaka seni Rabbın.


Kadircan Keskinbora

Yolun Sonu

Güneş battı, sönüyor feri son ışıkların
İndi koyu perdesi şimdi karanlıkların.
Yok artık ne beklentim, ne umutlu bir yarın,
Ne özleyip, sesimi duymayı bekleyenim,
Ne başımın düştüğü sevgili omuzların.


Kadircan Keskinbora

Ankara Garı

Niçin?
Karamsar, umarsız iken
Niçin?
Niçin Ankara Garına gider,
Boş boş dolaşırım?

Kampananın sesi,
Kırmızı şapkalı hareket memurları,
Yolucuların telaşı
Düdükler, düdükler,
Düdükler...
Nedir beklediğim?...
Umduğum kimdir?...


Kadircan Keskinbora

Yarat

İlham gelmez
Vesile olma;
Sen şiirini yazamazsın.

Her yer sisli,
Etraf puslu,
Sen uzağı göremezsin.

Bıçakla kesilir bulutlar,
Sisler yıkanır.
İlham gelir
Her yer ışıl ışıl olur.

Heyecan tırmanır,
Coşarsın.
Sarar en ücra hücreni,
Artık durulmaz önünde
Limitlerini aşarsın.

Hayat bir resim değil mi?
Beğenmediğin yerleri
Sil silginle.
Eksik kalan ögeleri,
Yaratırsın çize çize;
Hayat bir resim değil mi?


Kadircan Keskinbora

Beyaz

Paklığın adı,
En güzel akışlı suların köpüğü,
İnsanın özü.
Renklerin anası,
Duyguların ifadesi,
Renklerin hepsi.

Beyazlıklarına at beni,
Kucakla, sakla, erit beni,
Beyazlıklarına al beni...


Kadircan Keskinbora

Can Katığı

Sevinçli bir zamandı
Benim için dün akşam,
Bir tutam mektup almış,
Bütün gece okumuştum.

Gelen bunca mektuptan,
Desem ki:
Seninkiydi coşturan
Seninkiydi can katan desem
İnan.

İnan:
Ne temiz hava solumak
Ne cenneti seyretmek;
Hatırlanmaktır,
İnsana yaşadığını hatırlatan.


Kadircan Keskinbora

Ağıt

Ahlarımız
Vahlarımız boşuna
Nasıl gittin a canım?
İşte! Dualar sana...

Kutlamaya hazırdık,
Erişseydi ne olur!
Sekseninci yaşına.
Kurbanlar ettik adak
İnayetine ya Hak!
Neden vermedin izin?
Bu mutluluk çok muydu,
Onca sevenlerine,
Rabbim, bu Can kuluna?
Af bulur sitemime...


Kadircan Keskinbora

Yaşama Sevinci

Hiçbir şeyi sevmemişsin
Hiç kimseyi de.
Kimseden de yokmuş korkun,
Eee!
Varsa yaşama sevincini
Neye borçlusun


Kadircan Keskinbora

Sevmek

Yaşamın kaynağı sevgi,
Sevgi tutku,
Tutku amaç,
Amaç paylaşmak,
Paylaşmak dostluk,
Dostluksa hatırlamak.
Aklımdasın.


Kadircan Keskinbora

Akşamüstleri Sakindir

Sakin bir akşamüstü,
Kendinle hesaplaş
Eğriler, doğrular
Tart, biç
Bir hiç için miydi bu kadar uğraş?

Tatmine kavuşmamış özlemlerin yatıyor bir yanda
Ya gerçekleşmediği için kahrolduğun isteklerin?
Kendince yapmıştın üzerine düşeni
Ama, yenilgi bir rozet gibi yakanda!

Kara örgü mü, terslikler mi yanlışlar
Yoksa sen mi sorumlusun?
Pek mi mühim bunun irdelemesi?
Bu benim son "Akşamüstüm" olsun,
Benden bu kadar.


Kadircan Keskinbora
Haziran, 91

İç Sıkıntısı

Mücadeleyle tükenmez,
Yanar için için, sönmez
Öyle iç sıkıntısı ki;
Eyüp sabrı buna yetmez.

Gönlüm artık kuru bahçe,
Bundan geri çiçek bitmez
Kalıcıdır bu dert bende
Hem azalmaz, hem de gitmez.

Ve gelir çatar belalar
Kimini savuştururken,
Kimileri de yaralar
Unuturum ben onları
Ne var ki; onlar unutmaz.

Ben bilirim her iş gibi,
Var bunun da nihayeti,
Beklerim de ne yazık ki
Nefes alıp vermem bitmez.


Kadircan Keskinbora
0l.04.1989

İsimli Değirmen

Merak mı, istek mi, cazibe mi ne?
Dayanamayıp hasretine,
Geçen akşam geldim seyrine.

Gelen su aynı, cevabın aynıydı
Kapılıp boş ümide,
Girmişsin bir döngüye
Dön dur, dön dur, dön dur
Hep aynı biçimde, hep aynı biçimde.

Cılız bir su getiren,
Şu eskimiş arkları parça parça etmeyi
Bu biçimsiz dönüşe son verecek darbeyi
Bil ki; hazırlıyorum.


Kadircan Keskinbora

Öğle Tezatı

Demiştim;
Bu öğlenin akşamında yine yoksun diye.
Oysa!
Öğlende de yoktun.
Yoktun, yoksun, yine yoksun.
Sırf hayalim.


Kadircan Keskinbora

Bir Goncagül

Esiyorken Boğaz'ın serin serin rüzgarı
Senle yudumluyorduk, yorgunluk çaylarını
Ruhuna işlediysek birbirimizin artık
Anacağız Yıldız'da, o Mayıs akşamını.

Ürpertiyor sanmıştın akşamın serinliği
Oysa asıl ürperten beni rüzgâr değildi:
Büyüklüğüydü yavrum,
"Başlayacak Olan"ın
Bir de kutsal sırrıydı, o Mayıs akşamının.


Kadircan Keskinbora

Mangaldaki Yürek

Gidelim dağ evimize,
Sığınağımıza,
Yuvamıza.

Büyük mü merakım?
Özlemim
Cancağızıma...

Hissedebiliyordum,
Ama bilmiyordum
Yüreğimdeki yangını.
Vereyim sevgimi
Alayım öpüşlerimi
Bakmadan,
Çoğuna azına.


Kadircan Keskinbora

Yağmur

Yağmur camları dövüyordu,
Dudaklarım tenine değdiğinde.
Soluklarımız karışıp
Gök gürültüsünde eriyordu.
Yağmur camları dövüyordu.

Düşler olmasa...biz
Kuralların esiriyiz
Yağmur camları dövüyorken
Sımsıkı tutuyordu,
Birbirini ellerimiz.

Öp, avuçla, sık, dişle
Yağmur camları dövüyordu
Kucakla, okşa, söyle, bağır
Ruhunu bağrıma işle.

Yağmur camları dövüyordu
Karnım karnını
Yağmur...
Gökten boşanırcasına.


Kadircan Keskinbora

Kız Kurusu

Söylemeyeceğim adını
Bilir de tanırsanız
Gücenebilir bana.

Pek hoş, bakımlı ve güzeldi
Hep taralıydı saçları
Candan ve edalı gülümseyişi
Gösterirdi düzgün dişlerini.
Bacakları inceydi,
Ama olurdu böyle kusur kadı kızında bile
Mevzun vücudu, uzun boyu ile,
Yaktı nice divanenin yüreğini.

O'nun ilgisi dersleriydi,
Sınavları.
Sınavlara girmekti hobisi,
Kimselerin girmeye yanaşmadığı.
Aşamalar vardı onun gerçekleştirmesi gereken.
Sevgilileri kitaplarıydı.
Aferin O'na!
Sınavların hemen hemen hepsinde başarılıydı.

Derken zaman,
Her zaman olduğu gibi
Aktı gitti su gibi.
Ve nihayet farketti:
Memeleri, kalça ve uzuvları
Başka işlere de yarıyordu.
Cinselliğini keşfetti.
Lâkin;
O artık bir kız kuruşuydu.


Kadircan Keskinbora