Zaman olur ki insan
Tek satır yazamaz doğrusu
Bir türlü çıkmaz akıldan
Zülfüyara dokunmak korkusu
Bir sabah şafakla birlikte
Köyüme vardım: doğduğum, büyüdüğüm.
Yüreğim bildik bir üzgüyle-
Dolu, kafamda bir düğüm:
Yeni bir dönem, özgürlük, devinim
Belediyeler, demiryolları ..
Ama zavallı yurdumda benim
Neden her şey hala aynı? ..
Yine o tasalı ezgiler
Duyageldiğimiz yıllardır
Aynı papaz efendiler
Ve aynı vaazlar: Ya sabır ..
Evet, köylü zincirini kopardı
Ama hala aç, cahil, esenlikten ırak
Nerdesin ey halkın sonsuz bolluk sırrı? ..
Bir karga yanıt makamında gakladı: "Nifak!"
Baktım kurulmuş seninki
Üstüne telgraf telinin
"Ulan" dedim "yoksa beni
Başkente jurnal mi edeceksin?" ...
Ne yalan söyleyim, korkmuştum bir kere
Bir güzel nişan alıp çektim tetiği
Karga cansız düştü yere
Titredi telgraf teli...
Nikolay Nekrasov
Türkçesi: Ataol Behramoğlu
