Madrigal

İnce bir mendille
sallanan eliniz
ışığa doğru, aniden,
fışkıran bir kaynak gibi.

Söyleyebilir misiniz, hangi usta demircidir,
altın bir makasla kesilmiş
maviye tutkun,
eşarbınızın göğündeki?

Altına gidin ağaçların,
bir piyano gibi uğulduyor yaprakları,
ve parlayan suyun üzerindeki
şaşırtıcı tahta köprülerden geçin.

Biz de, seninle ben,
gizlerle dolu yola çıktık:
kristaller arasındaki gün gibi.
dizeler doluyor içime.

Karşı karşıya kalınca
seherle, pencerede,
selam yolluyor bana gök
eşarbınızdan

Alexandru Andritoiu

Çeviren: Muzaffer Uyguner

Madrigal - Kışın Yazılmıştır

Derin denizin dibinde
uzun şeritlerden gecede
aceleyle seğirtiyor dilsiz, dilsiz adın
bir at gibi.

Sakla beni omuzlarında, ah, sakla beni,
aynanda birden sesleneyim,
arkandaki karanlıktan filizleneyim,
ıssız, gecesel yaprakta.

Sen çiçeğisin o tatlı, mükemmel ışığın,
öpüşlerle dolu ağzınla gel bana,
uzun ayrılışların ardından yabanıl,
senin kararlı ve güzelim ağzın.

Tamam, zamanda ve sonsuzlukta,
unutuştan unutuşa otururum ben
raylarla ve yağmurun çığlığıyla:
karanlık gecenin sakladığı şeyle.

Karşıla beni ipliklerden akşamda,
dokurken alacakaranlık giysisini
ve rüzgârla dolu bir yıldız
titrerken gökyüzünde.

Bırak yokluğun doldursun beni büsbütün,
yavaşça, ve kamaştır gözlerimi,
bastır beni hayatınla
yüreğim batmışçasına.

Pablo Neruda
"Yeryüzünde Birinci Konaklama"dan