Akşamüstleri Sakindir

Sakin bir akşamüstü,
Kendinle hesaplaş
Eğriler, doğrular
Tart, biç
Bir hiç için miydi bu kadar uğraş?

Tatmine kavuşmamış özlemlerin yatıyor bir yanda
Ya gerçekleşmediği için kahrolduğun isteklerin?
Kendince yapmıştın üzerine düşeni
Ama, yenilgi bir rozet gibi yakanda!

Kara örgü mü, terslikler mi yanlışlar
Yoksa sen mi sorumlusun?
Pek mi mühim bunun irdelemesi?
Bu benim son "Akşamüstüm" olsun,
Benden bu kadar.


Kadircan Keskinbora
Haziran, 91

İç Sıkıntısı

Mücadeleyle tükenmez,
Yanar için için, sönmez
Öyle iç sıkıntısı ki;
Eyüp sabrı buna yetmez.

Gönlüm artık kuru bahçe,
Bundan geri çiçek bitmez
Kalıcıdır bu dert bende
Hem azalmaz, hem de gitmez.

Ve gelir çatar belalar
Kimini savuştururken,
Kimileri de yaralar
Unuturum ben onları
Ne var ki; onlar unutmaz.

Ben bilirim her iş gibi,
Var bunun da nihayeti,
Beklerim de ne yazık ki
Nefes alıp vermem bitmez.


Kadircan Keskinbora
0l.04.1989

İsimli Değirmen

Merak mı, istek mi, cazibe mi ne?
Dayanamayıp hasretine,
Geçen akşam geldim seyrine.

Gelen su aynı, cevabın aynıydı
Kapılıp boş ümide,
Girmişsin bir döngüye
Dön dur, dön dur, dön dur
Hep aynı biçimde, hep aynı biçimde.

Cılız bir su getiren,
Şu eskimiş arkları parça parça etmeyi
Bu biçimsiz dönüşe son verecek darbeyi
Bil ki; hazırlıyorum.


Kadircan Keskinbora

Öğle Tezatı

Demiştim;
Bu öğlenin akşamında yine yoksun diye.
Oysa!
Öğlende de yoktun.
Yoktun, yoksun, yine yoksun.
Sırf hayalim.


Kadircan Keskinbora

Bir Goncagül

Esiyorken Boğaz'ın serin serin rüzgarı
Senle yudumluyorduk, yorgunluk çaylarını
Ruhuna işlediysek birbirimizin artık
Anacağız Yıldız'da, o Mayıs akşamını.

Ürpertiyor sanmıştın akşamın serinliği
Oysa asıl ürperten beni rüzgâr değildi:
Büyüklüğüydü yavrum,
"Başlayacak Olan"ın
Bir de kutsal sırrıydı, o Mayıs akşamının.


Kadircan Keskinbora

Mangaldaki Yürek

Gidelim dağ evimize,
Sığınağımıza,
Yuvamıza.

Büyük mü merakım?
Özlemim
Cancağızıma...

Hissedebiliyordum,
Ama bilmiyordum
Yüreğimdeki yangını.
Vereyim sevgimi
Alayım öpüşlerimi
Bakmadan,
Çoğuna azına.


Kadircan Keskinbora

Yağmur

Yağmur camları dövüyordu,
Dudaklarım tenine değdiğinde.
Soluklarımız karışıp
Gök gürültüsünde eriyordu.
Yağmur camları dövüyordu.

Düşler olmasa...biz
Kuralların esiriyiz
Yağmur camları dövüyorken
Sımsıkı tutuyordu,
Birbirini ellerimiz.

Öp, avuçla, sık, dişle
Yağmur camları dövüyordu
Kucakla, okşa, söyle, bağır
Ruhunu bağrıma işle.

Yağmur camları dövüyordu
Karnım karnını
Yağmur...
Gökten boşanırcasına.


Kadircan Keskinbora

Kız Kurusu

Söylemeyeceğim adını
Bilir de tanırsanız
Gücenebilir bana.

Pek hoş, bakımlı ve güzeldi
Hep taralıydı saçları
Candan ve edalı gülümseyişi
Gösterirdi düzgün dişlerini.
Bacakları inceydi,
Ama olurdu böyle kusur kadı kızında bile
Mevzun vücudu, uzun boyu ile,
Yaktı nice divanenin yüreğini.

O'nun ilgisi dersleriydi,
Sınavları.
Sınavlara girmekti hobisi,
Kimselerin girmeye yanaşmadığı.
Aşamalar vardı onun gerçekleştirmesi gereken.
Sevgilileri kitaplarıydı.
Aferin O'na!
Sınavların hemen hemen hepsinde başarılıydı.

Derken zaman,
Her zaman olduğu gibi
Aktı gitti su gibi.
Ve nihayet farketti:
Memeleri, kalça ve uzuvları
Başka işlere de yarıyordu.
Cinselliğini keşfetti.
Lâkin;
O artık bir kız kuruşuydu.


Kadircan Keskinbora

Uyanış

Rutin adımlarıyla
Her zamanki gibi yürüdüğü yolunda
Bir gün farketti ki,
Duvarlardan biri
Sıra sıra uzayıp giden duvarların biri,
Bir bahçe duvarıydı.
Bahçe duvarından taşan gül dalları ne güzeldi meğer.
Mümkün değildi
Bu güzelliği,
Bu güzel çiçekleri görmemek,
Onları görmemek körlüktü.
Önce irkildi,
Silkelendi sonra
Ürkek adımlarla yaklaştı
Bir tür korku kaplamıştı içini.
Yemyeşil dallardan
Kan kırmızı renkli goncalar mı fırlamıştı?
Bir serap mı yoksa bu?
Diye mırıldanarak,
Tekrar tekrar seyretti
Bu güzelliği.

Bu günün öncesi,
Ona kalsa,
Ununu elemiş, eleğini asmıştı.
Uzuun ve yorucu yolculuklar sonunda
Limana sığınan bir gemi gibi
Hissederdi kendini.
Yolculuk etme zamanı çoktan geçmişti.

Oysa bugün!
Yolunda bir bahçenin
Var olduğunu farketti.

Daha doğrusu,
Bahçe duvarından taşan çiçek dalları
Bu sıradanlığın yolunu kesmişti.


Kadircan Keskinbora

Bir Eros Çağrısı

Gökyüzü aydınlığı bulunur gümüş tende
Özlü bir sükûneti keşfedersin sesinde
Kasvet dolu geceler erir sevgi selinde
Güler yüzlü bir peri değdirse çubuğunu.

Ecem sen değil misin kuğum, kuzum, sevgilim?
Lâyık düşer mi bize hasret kalmak güzelim?
İçime gün doğuyor, ismin geçince yârim,
Meğer geç anlamışım gönlün kavrulduğunu.


Kadircan Keskinbora

Bölüşüm

Çok koştum, çok iş yaptım
(Öyle sanıyorum)
Kaçmadım kolayına,
Çok şeyler verdin şükür
Şükür, çok şükür sana.

Epey dertleniyorum,
Herşey yolunda gider mi diye?
Çok yoruldum çok.

Caanım Tanrım!
Senden geldim sana döneceğim.
Ne edindiysem sen verdin.
Acılar da dahil
Onları da nimetlerinden sayarım.
Artık hiçbir şeyi dert edinmiyorum
Nasılsa her şeyimizin sahibi sensin.

Lütuf buyurup kabul et lütfen:
Senle iş bölümü yapalım.
Bundan böyle benim tarafıma
Keyif çatmak düşsün
Ağustos böceği misâli
(O da senin yarattığın)
Çalıp oynayacağım.
Tasalar sana, çözümler sana
Herşey senden gelip, gider ya sana
Hesap vermek de düşsün senin tarafına.


Kadircan Keskinbora

Kavruk

Saatlerce, saatlerce
Üzerinde ıslak çimenlerin,
Nasıl da sevişirdik.
Bir keresinde
Yağmur da yağıyordu üstüne üstlük.
Hiç üşümezdik nedense?

Anımsarsın;
1 Ocaktı, Adada,
Güneşli, rüzgârsız, pırıl pırıldı hava,
Deniz çarşaf gibiydi
Yine üşümemiştik o mevsimde bile
Yüksek ağaçların koyu gölgesinde
Yanıyorduk.
O kuytular,
O güzelim ağaçların yaptığı kuytular
Mekânım izdi.

O yerleri mi özlerim sanırsın?
O yakıcı öpüşün,
Bütün özlemim.


Kadircan Keskinbora

Fetih

Bir fetih çılgınlığı
Verir,
Bir keşif mutluluğu.
Tek tek çözüşüm
Düğmelerini.


Kadircan Keskinbora

O'na Güzelleme

Jelatin gibi şeffaf, berrak, ilgi çekici
Ahenkle yakışmıştır, görüntüsü ismine
Lezzet verir sohbeti, ilâç etkilidir sesi
Endamı bir kirpik gibi kıvrak ve ince.


Kadircan Keskinbora

Ellerin

Etrafım dedikodu
Tepemde leş kargaları
Arkamda tufan
Önümde yokuşlar
Çalkantılar,
Kaygan zemin
Bu fırtınalı denizde
Sakin bir koydur
Ellerin...


Kadircan Keskinbora

Sevgi Sınıflandırılmaz

"Yalnız dostuz" iddiası niye?
Neler hissettiğini ben anlıyorum
Anlayamıyor musun sen
Kendi duygularını?
İnkâr etme!

Bir beklentim yok,
Taahhüt altına da girmezsin,
Kabullendiğinde.
İtiraf et,
Hiç olmazsa kendine.

Dostum!
Güvencim!
Dostluğun temeli "sevgi"değil mi?
Senden isteğim,
Aldatmaman kendini.
Sevgi sınıflandırılmaz.


Kadircan Keskinbora

Ağacım

Fırtınalar savurur,
Ben ağacıma sarılırım.
Seller alır götürür,
Siler süpürür,
Ağacımın kökleri derindir
Ağacıma sarılırım.
Güneş kavurur,
Ağacımın yaprakları sıktır,
Beni korur.

Ağacımın yaprakları döküldü
Dallarından kırılan mı var yoksa, biriciğim?

Ağacım hasta,
Sevincim hasta,
Yaşama sevincim hasta
Hastayım.


Kadircan Keskinbora

Tadın Damağımda

Taradığım saçlarını,
Okşadığım yanaklarını
Unutur muyum?

Unutur muyum hiç
Öpücüklerinin tadını!


Kadircan Keskinbora
Aralık, 80
Mardin Düşünceleri

Gerisini Allah Düşünsün

Ben kurarım evimi
Derenin yatağına,
Yağmur yağar sel olur
Alır evimi götürür.
Gider de evim,
Çoluk - çocuk ne varsa
“Öyle istedi Allah” derim.

Ben kurarım evimi
Gasbettiğim bir yere
Ya Belediyeler uyur,
Ya veririm rüşveti

Ben kurarım evimi
Gönlümün istediği yere
Temel memel ne demek?!
Kolon, kiriş ne gerek?!
Her katını bir sene
Tamamlarım böylece,
Yıl be yıl ekleyerek.

Düzen, tüzük, yasa
Hiii? Ho? Ha?
“Çevreyi koruma”!!!
Ne diyon sen yaa!!

Ben inşaatlarımı
Gönlümca dikerim.
Şu seçimler oldukca,
Rüşvetimi verdikce,
Fırsatını buldukça
Katıma kat eklerim
Kerimdir “Allah” kerim.

Herhangi bir nedenle
Yıkılır...
Veyahut
Olur ya!
(Gerçi ülkemizde olmaz ama) ! !
Yıkarlarsa;
Sorun benden değildir
Kabahateleri aynen
“Allah’ima” yüklerim.


Kadircan Keskinbora

Anlatı

Nöbeti tutmuş sıtmalıya
Oluk oluk çatlamış toprağa
İftar vaktinde yaz oruçlusuna
Suyun anlamıyla eşdeğersin.


Kadircan Keskinbora