Kokumla yaşıyorum, dağ, orman kokuyorum ben Çalı kokuyorum, ıssız bozkırlar kokuyorum, tren kokuyorum Patikalarda böğürtlenler korku içinde çekilirler derin yarlardan Yılgın seviler kokuyorum, böğürtlen kokuyorum
Yaşadım bir su gibi, eriyerek Köpek havlamaları gibi. Çınlıyorum da, kimsesiz çocukların uykuya geçmeleri nasıl çınlarsa; Sonsuz ve mutsuz olanı duyuyorum yalnız.