Morazan

Gecedir ve Morazan uyanır.
Bugün mü, dün mü, yarın mı? Sen biliyorsun bunu.

Merkezi kuşaklar, ensiz Amerika,
yaratılmış gibi iki denizin
mavi dalgalarından, taşıyor kollarında
sıradağları ve zümrütten tüyü:
arazi, birlik, filinta tanrıça
doğdu deniz-köpüğünün kavgasından.

Nesiller ve kurtçuklar yavaşca kemirip tüketir seni,
fıkırdaşır üzerinde asalak hayvanlar
ve bir maşa uykundan ediyor seni
ve bir hançer kana buluyor seni,
yırtılırken bayrağın.

Gecedir ve uyanır Morazan.

Geliyor işte kaplanlar alazlı meşalelerle.
Senin barsaklarını yutmaya geliyorlar.
Yıldızı parça parça etmek için geliyorlar.
Geliyorlar,
küçük kokulu Amerika,
haça germek için seni, derini yüzmek için,
bayrağının metalini toprağa fırlatmak için.

Gecedir ve uyanır Morazan.

Kaşifler doldurdu meskenini.
Ölü bir yemiş gibi bölüştürdüler seni,
ve diğerleri koydu sırtına
kana susamış bir aşiretin dişlerini,
ve daha başkaları soydu soğana çevirdi denizlerini,
ağrılarında ağır kan.

Bugün mü, dün mü, yarın mı? Sen biliyorsun bunu.

Kardeşler, ağarıyor şafak. (Ve uyanır Morazan) .

Pablo Neruda

"Los libertadores"den, "Canto General"