Ölürsem

Ölürsem
bir çiçek açmak isterim
beni gömdükleri yerde

Ölürsem
karanlıktan korkarım en çok
keşke uçabilseydim gökyüzüne

Çiçekler, çiçekler arasında
Ölürsem şiirler açmak isterim
insanların yüreğinde

Ölürsem
o yasak. bahçeye gömülmek. isterim
sınırın ötesinde

Ölürsem
ölmemiş gibi yaparım
sen üzülmeyesin diye


Neşe Yaşın
Ay Aşktan Yapılmıştır

Ölümün Ardından

Gün ışıyor yavaş yavaş
çiçekler arasında bir yorgun gömüt
ve işte toprağın karanlığında
daha dün yaşayan güzel annemiz
sanki ellerimle tuttum ölümü
beklerken onun başucunda
o ürperişi belki unutamam, hiç unutamamam

bütün yaşadıkları onun
duydukları düşündükleri
erişti son noktasına
büyük bir korkuyla izledim bunu
ölümün başucunda duyduklarımı
kazıdı yüreğime sivri bıçaklar

anneciğim
anneciğim
dünyadaki bütün çalgılar haykırdı bunu
kimisi hüzünle, kimisi sevgiyle, özlemle kimi
çiçeklere dönüştü bütün bu sesler
ona benzeyen güzel çiçekler
çıldırmış haykırışlar gibi dalgalanarak
gömütünün üstüne uçuverdiler

saçımı okşamıştı
ve ölüm dondurdu ellerini acımasızca
fizyolojik değişimler ve kaskatılaşan an
ah nasıl da yalnızım şimdi
oysa yakın değildim yaşarken ona
ne çok ayrıydı düşüncelerim ondan
ve içimde kırgınlıklar vardı
çocukluk anılarıyla korlanıp yanan

ne acıymış
bir annenin ölmesi
örülmüş bir kazaktan
duvardaki bir tablodan
bakması yavrularına eski fotoğraflardan

içimden geçenleri anlatamam kimseye
çünkü içimden
dörtnala atlılar atlılar geçti
bilinmezliklere doğru tozlar savuran
çünkü içimden
savaşlar, yıkımlar haksızlıklar geçti
ezerek yüreğimi parçalayarak
acılar geçti içimden
yüzyıllar yüzyıllar geçti


Neşe Yaşın
Yazko Edebiyat, Eylül 1982

X

X.

Anneciğim,
Bir kayığa binip
Gidelim uzaklara
Orada başka insanlara diyelim ki
"Bizim ülkemizde savaş var
O yüzden geldik
Ölü arkadaşlarımızı da getirecektik
Ama sığmadılar kayığa"


Neşe Yaşın
Savaşların Göıyaşları

IX

IX.

Neden beni severken
Ağlıyorsun anne?
Neden beni her görüşte
Kucaklıyorsun?
Bizi öldürmeye gelirlerse eğer
Onlara deriz ki

"Babamız öldü geçen savaşta
Bizi de öldürürseniz eğer
Kim bakar portakal ağaçlarına?"


Neşe Yaşın
Savaşların Gözyaşları

Babam

Babamın resmini çizdim bugün,
Ama benzemedi babama.
Kemanını da çizdim sonra,
Yine benzemedi babama.
Sigarasını bile çizdim,
kağıttaki babam değildi yine.
Annemi çizdim sonra yanına
Babam eğilip öptü annemi
kemanını tıngırdattı
külünü silkti sigarasının.


Neşe Yaşın
Sanat Emeği, Eylül 1978

Nerkis'in Babasına Söylediğidir

Çocuklar sever babasını,
babalar çocuklarını sever.
Babacık ne güzel türkü söylersin,
sınıftayken duyarım sesini senin,
dalarım, düşünürüm, kızar öğretmenim.
"Öğretmenim, babacık türkü söylüyor
Ya kurşunlar alırsa onu
Biz babasız ne ederiz?"
"Savaş olunca baba
saklan yatağın altına"


Neşe Yaşın
Sanat Emeği, Eylül 1978

Ölücükler

Türk tarafında
bir küçük mezarcıkta
savaş kurbanı
bir Kıbrıslı çocuk
dedi ki:

"İnsanlar, ben neden öldüm?
insanlar, henüz bebektim
bir suç işlemedim
neden koydunuz beni karanlığa?"

Rum tarafında
bir küçük mezarcıkta
bir harup ağacının altında
savaş kurbanı
bir Kıbrıslı çocuk daha
dedi ki:

"neden öldüm ben?
bir suç işlemedim.
tırmanmak istiyorum harup ağacına
neden koydunuz beni karanlığa?"


Neşe Yaşın
Sanat Emeği, Eylül 1978

Göçmencikler

Göçerken bir Kıbrıslı çocuk
kuzeyden güneye
unutmuş evinde melodikasını
unutmuş evinde melodikasını
en güzel şarkıları çalmak istiyor

Göçerken bir Kıbrıslı çocuk
güneyden kuzeye
unutmuş evinde badem ağacını
unutmuş evinde badem ağacını
hep ağlamak istiyor.

"Melodikanı vereyim
getir bana badem ağacımı" -

Ama aşamaz ki çocuklar
kocaman duvarları
Geçemez ki çocuklar
mayın tarlalarını.

Neşe Yaşın

Aralık 1978 - Ankara