Orta Amerika

Amma da ay, kanla lekeli bir dipçik gibi,
amma da kırbaç yeşilliği,
amma da dehşet verici ışık, koparılmış göz kapağı,
kıpırdamadan, ses çıkarmadan inleyişine izin veriyor senin,
ve ağızsız, dilsiz bölüyor senin acılarını
ey merkezi kuşaklar, cennet
senin sağılmaz yaralarınla.
Görüyorum gece ve gündüz acıları,
görüyorum gündüz ve gece zincire vurulmuşu,
sarı saçlının, zencinin, kızılderilinin
yazışını ezilmiş, fosfor ışıltılı elleriyle
gecenin bitimsiz duvarına.

Pablo Neruda

"América, no invoco tu nombre en vano", "Canto General"den

Orta Amerika

Kötücül yıl, görüyor musun bu sık
cengel karanlığının arkasındaki
coğrafyamızın dar enlemlerini?
Bir dalga fırlatıyor kendini
mavi arılarıyla bir bal çerçeve gibi
kıyıya doğru ve öbür denizden
kıvılcımlar uçuşuyor o ensiz ülkeye...

Bir kırbaç gibi incesin, ey bölge,
vahşi bir ağrı gibi alazlısın,
senin adımların Honduras’ta, senin kanın
Santo Domingo’da, Nikaragua’dan
dokunur bana gözlerin
geceleri, çağırır beni, ister beni,
ve bütün bu Amerikan toprağı üzerinde
çalarım kapılarını senin konuşmak için,
dokunurum zincirlenmiş dillere,
kaldırırım perdeleri, batırırım
elimi kana:
Ey, acıları
toprağımın, ey, o büyük, hükümran
sessizliğin hırıltısı,
ey, halkın uzun süren ölüm kalım savaşı,
ey, gözyaşı üstüne gözyaşından oluşan bölge.

Pablo Neruda
"Evrensel Şarkı"dan