Sewell'de Yıkım

Sanches, Reyes, Ramirez, Nunez, Alvarez.
Bu adlar Şili'nin temel direkleri.
Halktır memleketin temel direği.
Bu insanları ölmeleri için bırakırsanız
yıkılır memleket ve kan kaybedip düşer yere.
Ocampo demişti ki bize: her dakika
yaralanıyor biri ve her saat ölüyor birileri.
Her dakika ve her saat
akıyor kanımız, ölüyor Şili.
Bugün dumanıdır yangının,
dün maden ocağının gazıydı,
dünden önceki gün çöküntü, yarın deniz ya da soğuk,
makina ve açlık, dikkatsizlik ya da asit.
Ama denizcinin öldüğü yerde,
ama bozkır insanlarının öldüğü yerde
erkeği, kadını ve çocuğuyla insanlar dışında
her şey yerli yerinde, makinalar, çerçeveleriyle camlar,
aletler ve kağıtlar.
Sewell'de öldüren gaz değil: açgözlülüktür.
Sewell'deki bu kuru musluk tek damla su düşmesin diyedir
maden işçilerinin berbat kahvelerine,
suç ortada bakın, yok ateşin hiç bir suçu.
Toplumun her yerinde kesilmiş suyu muslukların
ki dağıtılmasın diye hayatın suyu.
Ama bütün soyumuzu, çiçeği, Şili'nin temel direklerini,
paçavraları, şu sefil evi bile yokeden
açlık ve soğuk ve ateş
karneye bağlanmamış, her vakit bulunur onlardan
birilerinin yaralanması için her dakika başı
saatte bir ölmesi için birilerinin.
Yok yakaracak bir tanrımız.
Yalvara yakara kuruttu gözyaşlarını
karalar giyinmiş yoksul analar.

Yalvarmıyoruz.
Stalin'in dediği gibi: 'En büyük değerimiz
insandır',
temel direklerimiz, halkımız.
Stalin yüceltiyor, temizliyor, kuruyor, güçlendiriyor,
saklıyor, görüyor, koruyor, besliyor,
ama cezalandırıyor da.
Ve işte size söylemek istediğim şey, yoldaşlar:
cezalandırmak kaçınılmaz.
Bu insan çözülüşü durdurulmalı,
bu sevgili memleketin damarların boşaltılması,
halkın yüreğinden akan bu kan
her bir dakikada, bu ölüm
her saat başı.
Benim adım onlar gibi, ölenler gibi.
Ben de Ramirez'im, Munoz'um, Perez'im, Fernandez'im.
Benim adım Alvarez'dir, Nunez'dir, Tapia'dır, Lopez'dir,
Contreras'tır.
Bütün ölenlerin soyundanım, halkım ben,
ve dökülen bütün kan için yas tutuyorum.
Yurttaşlar, Sewell'li ölü biraderler,
Şili'li ölüler, işçiler, kardeşler, yoldaşlar,
suskun olduğunuz bugün konuşacağız asıl.

Ve bırakın şehitliğiniz yardım etsin bize
hem çiçeklendirecek hem de cezalandıracak
yılmaz bir anayurt kurmak için.

Pablo Neruda

"La tierra llama Juan", "Canto General'den"