"Cephedekilere ithaf ederim."
Şimdi sen;
yolda yolcu,
denizde rüzgâr,
gökte ay yürürken,
kimbilir neler düşünürsün:
Elinde ağ,
başında kasket,
--- bir tasavvur et
ufuklarda hürsün.
Anan;
değneğine dayanmış,
kolunda bir bağ sepeti,
kilise yolundadır.
Baban;
dudaklarında gemici türküsü,
saçlarında rüzgâr,
birşeyle meşgul.
Bakarak başı üstünde uçan martılara,
hiç kimsenin düşünmediğini söyler
mavi göklere doğru bağıra bağıra,
yuvarlak yüzlü bir çocuk.
Ve karın;
deniz suyu ile taranmış başı,
rüyalı bir gecenin sabahında
siler evinin camlarını
güneşe karşı.
A. KADİR